اهداف: یکی از مسائل عمده جمعیتی عمدتا در کشورهای جهان مسئله سال‌خوردگی جمعیت و پیامدهای ناشی از آن است. هدف این مقاله بررسی سطح و روند جمعیت 60 سال و بالاتر ایران، نسبت جنسی سالمندان، رشد جمعیت سالمند، شاخص سالمندی و نسبت وابستگی است. 

مواد و روش‌ها: در حال حاضر کشور ایران نیز مرحله انتقال ساختار سنی جمعیت از جوانی به سال‌خوردگی را تجربه می‌کند. با اینکه جمعیت سالمند سهم کمی از جمعیت کشور را به خود اختصاص داده است اما فزونی سرعت رشد جمعیت سالمند در مقایسه با رشد جمعیت کل کشور و پیش‌بینی افزایش تعداد و سهم سال‌خوردگان (جمعیت 60 سال و بالاتر) در سال‌های آتی لزوم برنامه‌ریزی آینده‌نگر برای کنترل مسائل مربوط به این گروه از جمعیت را مورد تأکید قرار می‌دهد. برای دستیابی به این هدف به مطالعه اسنادی داده های سرشماری عمومی نفوس و مسکن مرکز آمار ایران طی سالهای 85-1335 پرداخته شده است.

یافته‌ها: شاخصهای مهم جمعیتی همچون نسبت سالمندی، نسبت جنسی سالمندان، رشد جمعیت سالمندان، شاخص سالمندی و نسبت وابستگی جمعیت سالمندان در ایران برای سال 1385 به ترتیب برابر 7/3، 108، 2/5، 29 و 43/4 برآورد شده است.

نتیجه‌گیری: با توجه به آهنگ پرشتاب کاهش باروری ایران طی دو دهه اخیر، پیش بینی می شود حرکت به سمت سالخوردگی جمعیت تسریع شود و با استناد به روندهای مشاهده شده باروری و مرگ و میر و نگاهی به محتمل ترین مسیرهای تغییر آنها در آینده برآورد می شود که شروع قرن پانزدهم هجری شمسی سرآغاز روند روبه افزایش جمعیت سالخورده در ایران باشد.