اهداف: در مطالعه حاضر برخی از پارامترهای فضایی – زمانی راه رفتن مردان مسن و مقایسه آن با مردان جوان مورد بررسی قرار گرفت.

مواد و روش‌ها: 57 مرد سالمند سالم (میانگین سنی 72±5/5 سال، قد 170±0/6 متر و وزن 75±10/3 کیلوگرم) و 57 مرد جوان سالم (میانگین سنی 25±8/5 سال، قد 1.75±0/5 متر و وزن 78±13/1 کیلوگرم) در این مطالعه شرکت کردند. مدل چهار قسمتی متشکل از تنه، ران، ساق و پا با استفاده از ده نشانگر رفلکسی برای معرفی اندام های آزمودنی ها مورد استفاده قرار گرفت. اطلاعات کینماتیکی با استفاده از چهار دوربین با سرعت بالا (Hz90) جمع آوری گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون t مستقل (α≤0/05) استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که سرعت (28%)، آهنگ گام برداری (13%)، طول گام (15%) در افراد مسن به طور معنی داری کمتر و فاز استقرار (2%) و زمان آغاز حرکت به جلو (4%) به طور معنی داری بیشتر از افراد جوان است در حالی که در زمان حمایت دوگانه دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: تفاوت های مشاهده شده را می توان به کاهش انعطاف پذیری عضلات، دامنه حرکتی مفاصل و کنترل عصبی عضلانی که در خصوص سالمندان گزارش شده است مرتبط دانست.