اهداف: کوتاهی اندام تحتانی (LLD)، از مشکلاتی است که تغییراتی در پارامترهای مختلف ازجمله توزیع فشار کف پایی حین گام‌برداری به وجود می‌آورد. هدف این تحقیق، بررسی تقارن در پارامترهای منتخب توزیع فشار کف پایی سالمندان دارای کوتاهی پا (LLD) بود.

مواد و روش‌ها: در این تحقیق، ۲۱ سالمند دارای کوتاهی اندام (1.5تا3 سانتی‌متر) از شهرستان اصفهان به‌صورت نمونه مشارکت کردند. فشار کف پایی و پارامترهای مرتبط با آن با استفاده از پلت‌فرم emed، مدل emed 2، در ۵ گام اندازه‌گیری شد. از گام‌های یادشده، برای هر پا میانگین‌سه گام گرفته شد. پس از تقسیم کف پا به ۱۱ ناحیه، حداکثر فشار، نیرو، سطح تماس، زمان تماس، انتگرال فشار-زمان و انتگرال نیرو-زمان در هر ناحیه محاسبه شد. از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) برای گزارش رکوردها، از آزمون تی وابسته برای مقایسۀ پارامترهای پای کوتاه و بلند (P<0/05) و از شاخص تقارن (%SI) برای بررسی وضعیت تقارن در پارامترهای منتخب فشار کف پایی استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج آزمون تی وابسته، ‌به‌جز سطح تماس در ناحیۀ جلوی پا و انگشتان ۳و۴و۵ (0/05>P) هیچ‌گونه اختلاف معناداری را بین دو سمت کوتاه و بلند نشان نداد. شاخص تقارن (%SI) نیز نشان داد که در ناحیۀ پاشنۀ سمت کوتاه زمان تماس کمتر، در ناحیۀ وسط پای سمت کوتاه، نیرو و فشار کمتر و در ناحیۀ جلوی پای کوتاه، فشار بیشتر بوده است.

نتیجه‌گیری: براساس نتایج این تحقیق، زمان تماس اولیه و پذیرش وزن در پای کوتاه کاهش می‌یابد. این فرایند، موجب افزایش فشار ناحیۀ جلوی پا در مرحلۀ قبل از پوش‌آف شده و متاتارسال‌ها را در معرض خطر استرس فرکچر قرار می‌دهد. برای حل این مشکل و اصلاح الگوی گام‌برداری پای کوتاه، استفاده از کفی‌هایی پیشنهاد می‌شود که ارتفاع معقولانه‌ای به پاشنه داده، درنتیجه زمان تماس می‌دهند.