اهداف: سالمندان یکی از گروه‌های اجتماعی رو به رشد در جوامع امروزی هستند که با توجه به هرم سنی کشور اهمیت روز افزونی یافته‌اند و هرگونه تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی در رابطه با این گروه نیازمند شناخت دقیق و مبتنی بر مشاهدات عینی و علمی مسائل آنان است. از طرفی در جهان کنونی، یکی از شاخص‌های ارزشمند، برای ارزیابی در زمینه‌های توانبخشی، بهداشتی، درمانی و... کیفیت زندگی است.

مواد و روش‌ها: هدف از این تحقیق مقطعی و توصیفی، تحلیلی بررسی کیفیت زندگی سالمندان شهر تهران است. جامعه پژوهش، سالمندان عضو فرهنگسرای سالمند بود که 300 نفر نمونه، به‌صورت تصادفی از افراد 60 سال و بالاتر انتخاب شدند و اهداف پژوهش در قالب شاخص‌های کیفیت زندگی مطرح گردیدند. اطلاعات از طریق پرسش‌نامه استاندارد WHOQOL-BREF با چهار حیطه جسمانی، روانی، اجتماعی و محیطی و با روش مصاحبه رو در رو، جمع‌آوری شد و به منظور تجزیه‌وتحلیل اطلاعات حاصله، از آزمون‌های Anova، T.Test و رگرسیون با استفاده از SPSS انجام گردید.

یافته‌ها: بر اساس یافته ها، 223 نفر زن (74/33درصد) و 77 نفر مرد (25/66درصد) با دامنه سنی 60 تا 85 و میانگین سنی 68/08 سال در مطالعه شرکت داشتند. نتایج پژوهش حاکی از این بود که بین مردها و زن‌ها، کیفیت زندگی فقط در حیطه جسمانی (0/001>P) و روانی (0/014>P) تفاوت معنی‌دار و امتیاز در مردها بالاتر از زن‌ها بود. در بررسی رابطه بین کیفیت زندگی و سن نیز، فقط در حیطه جسمانی (0/036>P) و روانی (0/097>P) اختلاف معنی‌دار بوده و در سایر حیطه‌ها اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد. در ارتباط کیفیت زندگی و وضعیت تاهل، افراد متاهل نسبت به کسانی که همسر خود را از دست داده‌اند، کیفیت زندگی بهتری داشتند و افرادی که هرگز ازدواج نکرده‌اند از سلامت جسمانی بالاتری برخوردار بودند. و هرقدر بر میزان تحصیلات افزوده شده، کیفیت زندگی نیز افزایش یافته و ابتلا به بیماری نیز با کیفیت زندگی در همه حیطه‌ها تفاوت معنی‌دار را نشان داد.

نتیجه‌گیری: یافته‌های فوق نشان داد که فاکتورها و عوامل مختلفی مانند سن، جنس، وضعیت تاهل، میزان تحصیلات و ابتلا به بیماری‌ها بر کیفیت زندگی سالمندان موثر است و با شناخت این عوامل و انجام اقدامات پیشگیرانه و همزمان و برنامه‌ریزی برای آینده می‌توان بر مشکلات سالمندان فعلی فایق آمده و از مشکلات سالمندان آینده نیز پیشگیری نمود.