اهداف در دهه‌های اخیر لزوم برخورد مناسب و جامع با مسئله سالمندی جمعیت که تضمین‌کننده کیفیت زندگی آن‌ها باشد منجر به روی‌آوردن جوامع به دیدگاه مثبت به سالمندی و به‌ویژه سالمندی فعال شده است. درک بومی از سالمندی ضرورتی انکارناپذیر است. از این‌رو پژوهش حاضر با هدف تحلیل استراتژی‌های سالمندی فعال بر اساس تجربه سالمندان ساکن در اجتماع صورت گرفت.
مواد و روش ها این مطالعه از نوع کیفی بود که به روش نظریه مبنایی در سال 1393-1394 انجام شد. در این پژوهش از روش نمونه‌گیری هدفمند و نظری استفاده شد. در این مطالعه با مراجعه به فرهنگسراها، کانون‌های فرهنگی و ادبی و پارک‌های شهر تهران با 35 سالمند در دامنه سنی 61 تا 85 سال مصاحبه‌های نیمه ساختاریافته انجام شد تا داده‌ها به مرحله اشباع برسند. داده‌ها با روش استراوس و کوربین تجزیه‌وتحلیل شد. اعتبار داده‌ها بر اساس معیارهای پیشنهادی اسکواند و لینکن و گوبا تأیید شد.
یافته ها بر اساس تجارب سالمندان استراتژی‌های فعال‌بودن شامل 41 مفهوم، 7 زیرمقوله و 5 مقوله عمده است. مقوله‌های عمده و زیرمقوله‌های آن‌ها عبارتند از: استراتژی‌های اولیه انزواگریزی (شامل عدم خانه‌نشینی و تعامل‌گرایی)، مشارکت اجتماعی (شامل تداوم نقش‌آفرینی حرفه‌ای، فعالیت‌های داوطلبانه و مشارکت اجتماعی و نهادی)، استراتژی‌های نگرشی و یادگیری (شامل بینش فعال و یادگیری)، پویایی جسمی و مدیریت امور و اوقات خانه‌نشینی.
نتیجه گیری سالمندی فعال در گرو استراتژی‌هایی است که در سه حوزه بینش سالمند و محدوده زندگی (خانه) و محیط اجتماع تحقق می‌یابد. بنابراین برای داشتن سالمندانی فعال، متخصصان و برنامه‌ریزان باید به این سه حوزه توجه کنند.