اهداف هدف از انجام این مطالعه بررسی و مقایسه روند سال‌خوردگی جمعیت در کشورهای اروپایی و آسیایی طی سال‌های ۱۹۵۰ تا ۲۰۱۵ است. 
مواد و روش‌ها روش انجام این مطالعه به صورت تحلیل ثانویه است. داده‌های استفاده‌شده از داده‌های بخش جمعیت سازمان ملل متحد برای ۹۰ کشور اروپایی و آسیایی گرفته شده است. روش آماری استفاده‌شده، تحلیل پیشینه بقاست. داده‌ها با استفاده از روش آماری stata و روش‌های ناپارامتری برآورد تابع بقای کپلان میر، نلسن الن و مدل نیمه‌پارامتری مخاطره متناسب کاکس تحلیل شدند.
یافته‌ها یافته‌ها نشان داد نرخ باروری کلی و امید زندگی در دو قاره اروپا و آسیا به سمت همگرایی پیش می‌رود. احتمال سال‌خوردگی با نرخ باروری کلی رابطه منفی و با امید زندگی رابطه مثبت دارد. برآورد تابع بقا و مخاطره تجمعی برای دو منطقه آسیا و اروپا در سال ۲۰۱۵ نشانگر آن است که احتمال سال‌خوردگی در این دو منطقه به طور معناداری متفاوت است. تابع بقای سال‌خوردگی برای کشورهای اروپایی به صفر نزدیک شده است؛ این بدان معناست که بیشتر کشورهای اروپایی وارد مرحله سال‌خوردگی جمعیت شده‌اند، درحالی‌که احتمال بقای سال‌خوردگی برای کشورهای آسیایی بیشتر از ۰/۷۵ است. 
نتیجه‌گیری بر اساس نتایج این پژوهش، طی سال‌های ۱۹۵۰ تا ۲۰۱۵ درصد سال‌خوردگی جمعیت در همه مناطق قاره اروپا با فاصله فاحشی بیشتر از کشورهای آسیایی است. با توجه به کاهش سریع نرخ باروری و افزایش امید زندگی طی دهه‌های اخیر در مناطق کمتر توسعه‌یافته قاره آسیا، پیش‌بینی می‌شود روند سال‌خوردگی جمعیت بر خلاف دهه‌های گذشته در این مناطق سرعت بیشتری به خود بگیرد و درنهایت تا سال ۲۰۵۰، این شاخص در کشورهای آسیایی از کشورهای اروپایی پیشی بگیرد.