اهداف سالمندی یکی از مراحل مهم زندگی است که با پیشرفت علم و بهبود شرایط بهداشتی، آمار سالمندان در جوامع گوناگون روبه‌افزایش است. از این رو برای ارتقای سازگاری سالمندان، توجه به رضایت از زندگی آنان لازم است. بنابراین پژوهش حاضر به منظور پیش‌بینی رضایت از زندگی بر اساس هوش معنوی و سرمایه روان‌شناختی در سالمندان انجام شد. 
مواد و روش ها روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری ۱۸۰ سالمند ساکن در خانه‌های سالمندان شهرستان کاشان بودندکه به روش نمونه­‌گیری تصادفی ساده و با استفاده از جدول مورگان، ۱۲۳ نفر انتخاب شدند. داده‌هابا استفاده پرسش‌نامه های رضایت از زندگی، هـوش معنـوی و سـرمایه روان‌شـناختی جمع‌آوری و به کمک آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شدند.
یافته‌ها میانگین و انحراف معیار سن سالمندان (۵/۲±۷۰)، درک و ارتباط با هستی (۱۴/۷±۶۲/۱۸)، زندگی معنوی (۶/۷۵±۵۱/۱۱)، خودکارآمدی (۴/۱۴±۲۴/۱۴)، امیدواری (۱/۵۸±۲۲/۸۳)، تاب‌آوری (۴/۳۸±۲۱/۰۸)، خوش‌بینی (۵/۰۴±۲۸/۳۳) و رضایت زندگی (۲۱/۷۱±۲/۷۵) بود. نتایج پژوهش نشان داد که ابعاد هوش معنوی و سرمایه روان‌شناختی سطح رضایت از زندگی سالمندان را به طور معناداری پیش بینی می‌کنند (۰/۰۱>P) و ابعاد درک و ارتباط با هستی و امیدواری سهم بیشتری در پیش‌بینی رضایت از زندگی سالمندان دارند (۰/۰۱>P).
نتیجه گیری نتایج پژوهش حاضر حاکی از این است که بخشی از تغییرات رضایت از زندگی سالمندان به کمک ابعاد هوش معنوی و سرمایه روان‌شناختی قابل پیش‌بینی است. بنابراین به منظور افزایش سطح رضایت از زندگی سالمندان پیشنهاد می‌شود که زمینه ارتقای سطح هوش معنوی و سرمایه روان‌شناختی آنان فراهم شود.