اهداف سالمندان در معرض اختلالاتی در حفظ تعادل هستند که منجر به افتادن و آسیب‌دیدگی آن‌ها می‌شود. مطالعه حاضر تأثیر تمرین‌های آمادگی جسمانی، تمرین ذهنی و تمرین ذهن‌آگاهی را بر بهبود تعادل ایستا و پویا در زنان سالمند بررسی کرده است.
مواد و روش ها شرکت‌کنندگان شامل ۶۰ زن ۶۰ تا ۷۵ سال بودند که به صورت تصادفی در چهار گروه (سه گروه تجربی تمرین ذهنی، ذهن‌آگاهی، آمادگی جسمانی و یک گروه کنترل) (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. برای اندازه‌گیری تعادل پویا و ایستا از آزمون‌های تعادل بِرگ و شارپند رومبرگ استفاده شد. گروه‌های تجربی به مدت هشت هفته (هفته‌ای سه جلسه ۷۵ دقیقه‌ای) در تمرین‌های آمادگی جسمانی و تمرین ذهنی و ذهن‌آگاهی شرکت کردند. سپس پس‌آزمون و پس از گذشت هشت هفته، آزمون پیگیری گرفته شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس برای اندازه‌های مکرر و تحلیل واریانس یک‌طرفه در سطح معنی‌داری ۰/۰۵ استفاده شد.
یافته ها در پس‌آزمون نمره‌های تعادل (ایستا و پویا) بین گروه‌های تمرین ذهن‌آگاهی و تمرین ذهنی اختلاف معنی‌داری وجود نداشت (P>۰/۰۵)، ولی تأثیر تمرین‌ها در گروه تمرین ذهن‌آگاهی و گروه تمرین ذهنی در مقایسه با گروه‌های تمرین آمادگی جسمانی و کنترل، مثبت و معنی‌دار بود (P<۰/۰۰۱). همچنین تأثیر تمرین‌های گروه آمادگی جسمانی نیز نسبت به گروه کنترل مثبت و معنی‌دار بود (P<۰/۰۰۱). در آزمون پیگیری نمره‌های تعادل (ایستا و پویا) بین گروه‌های تمرین ذهن‌آگاهی و تمرین ذهنی اختلاف معنی‌داری وجود نداشت (P>۰/۰۵). همچنین بین گروه‌های تمرین آمادگی جسمانی و کنترل نیز اختلاف معنی‌داری وجود نداشت (P>۰/۰۵). تأثیر تمرین‌ها در گروه تمرین ذهن‌آگاهی و گروه تمرین ذهنی در مقایسه با گروه‌های تمرین آمادگی جسمانی و کنترل، مثبت و معنی‌دار بود (P<۰/۰۰۱).
نتیجه گیری نتایج نشان داد تمرین‌های آمادگی جسمانی، تمرین ذهن‌آگاهی و تمرین ذهنی در بهبود تعادل (ایستا و پویا) زنان سالمند مؤثر است. با این حال همراهی تمرین‌های شناختی (تمرین ذهنی و تمرین ذهن‌آگاهی) با تمرین‌های حرکتی (تمرین‌های آمادگی جسمانی) موجب ایجاد تأثیر ماندگار می‌شود. بنابراین توصیه می‌شود از تمرین‌های آمادگی جسمانی به همراه تمرین‌های شناختی در بهبود تعادل (ایستا و پویا) سالمندان استفاده شود.