دوره 13، شماره 2 - ( تابستان 1397 )                   جلد 13 شماره 2 صفحات 153-132 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Pourmahmoudian P, Noraste A A, Daneshmandi H, Atrkar Roshan Z. Functional Balance Assessment Scales in Elderly. Salmand: Iranian Journal of Ageing 2018; 13 (2) :132-153
URL: http://salmandj.uswr.ac.ir/article-1-1391-fa.html
پورمحمودیان پدرام، نورسته علی اصغر، دانشمندی حسن، عطرکار روشن زهرا. آزمون‌های ارزیابی عملکردی تعادل در سالمندان. سالمند: مجله سالمندی ایران. 1397; 13 (2) :132-153

URL: http://salmandj.uswr.ac.ir/article-1-1391-fa.html

آزمون‌های ارزیابی عملکردی تعادل در سالمندان
پدرام پورمحمودیان* 1، علی اصغر نورسته2 ، حسن دانشمندی2 ، زهرا عطرکار روشن3
1- گروه آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران. ، ppourmahmoudian@gmail.com
2- گروه آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
3- گروه آمار و علوم کامپیوتر، دانشکده علوم ریاضی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
واژه‌های کلیدی: ارزیابی عملکردی تعادل، پیش‌بینی سقوط، پیشگیری از سقوط، سالمند، روایی، پایایی
متن کامل [PDF 1637 kb]   (6374 دریافت)     |   چکیده (HTML)  (9364 مشاهده)
متن کامل:   (22540 مشاهده)
مقدمه
تعادل به عنوان توانایی حفظ مرکز جرم بدن در داخل محدوده سطح اتکا تعریف شده است [1]. یکی از رایج‌ترین و جدی‌ترین پیامدهای سالمندی، سقوط و افتادن است [4-2]. اختلال تعادل در بیش از 75 درصد از افراد 70 سال و بیشتر اتفاق می‌افتد [5]. به دلیل بروز اختلالات تعادل و تأثیر بالقوه آن‌ها در عملکرد، مداخلات برای بهبود تعادل به هدف اصلی متخصصان این زمینه تبدیل شده است [7 ،6]. ارزیابی توانایی‌های تعادلی برای تشخیص اختلالات بالقوه، شناسایی خطر سقوط، طرح درمان و ارزیابی تغییرات در طول زمان مهم است [10-7]. ارزیابی‌های بالینی تعادل که از کشفیات اخیر در زمینه کنترل تعادل گرفته شده است می‌تواند آزمون قدرتمندی را برای متخصصان علاقه‌مند در توان‌بخشی بیماران با نقایص ارتوپدیکی و عصبی فراهم کند [13-11]. 
در حال حاضر از چند روش مختلف در ارزیابی تعادل بالینی استفاده می‌شود که شامل سه روش اصلی ارزیابی عملکرد، ارزیابی سیستم‌ها (ارزیابی فیزیولوژیکی) و ارزیابی کمّی (پوستروگرافی کمّی) است. دیدگاه عملکردی، اجرای آزمون‌های مختلف کنترل تعادل را به منظور پیش‌بینی خطر سقوط و اینکه درمان نیاز یا مؤثر است بررسی می‌کند. آزمون‌های مقیاس تعادل برگ، مقیاس تعادل پیشرفته فولرتون، ارزیابی جابه‌جایی عملکردمحور، ایستادن تک‌پا، خم شدن قدامی و چرخش 180 درجه ازجمله آزمون‌های عملکردی هستند که با هدف پیش‌بینی خطر سقوط و شناخت وجود مشکل تعادلی طراحی شده‌اند [15 ،14 ،11]. 
دیدگاه سیستم‌ها برای مشخص کردن دلایل مشکلات تعادلی به منظور درمان آن‌هاست [16 ،11]. سیستم‌های ارزیابی تعادل به دنبال شناسایی مجموعه مؤلفه‌های مختل‌شده به منظور تمرکز درمان روی این مؤلفه‌هاست [16 ،11]. آزمون ارزیابی وضعیت فیزیولوژیکی، آزمون سیستم‌های ارزیابی تعادل و نسخه‌های خلاصه آن شامل آزمون سیستم‌های ارزیابی تعادل کوچک و آزمون سیستم‌های ارزیابی تعادل مختصر به عنوان آزمون‌های طراحی‌شده در این دیدگاه هستند [16 ،11]. 
 پوستروگرافی کمی از تکنولوژی جهت اندازه‌گیری نیروها در سطح، الگوهای الکترومیوگرافی، الگوهای کینماتیک و تحلیل بیومکانیکی حرکات مفصل در انواعی از آزمون‌های پاسچر استفاده میکند. دستگاه هایی همچون صفحه نیرو و بایودکس از جمله دستگاه‌های پوستروگرافی کمی هستند [11].
تاکنون بیش از 70 آزمون ارزیابی تعادل عملکردی برای سالمندان و بیماران پارکینسون، مولتیپل اسکلروز و سکته طراحی شده است [21-17 ،15 ،14]. یک مطالعه مروری سیستماتیک 68 آزمون تعادلی استفاده‌شده برای ارزیابی تأثیر تمرینات مقاومتی را نشان داد. تعدد آزمون‌های ارزیابی تعادل عملکردی باعث بروز مشکلاتی از قبیل، عدم شناخت تأثیر دقیق برنامه‌های تمرینی، سردرگمی محققان در انتخاب بهترین آزمون، و عدم شناسایی دقیق خطر سقوط شده است [22 ،19]. بنابراین شناخت بهترین آزمون ارزیابی تعادل عملکردی برای سالمندان از مهم‌ترین اولویت‌های محققان است.
یکی از اصلی‌ترین مشکلات محققان در استفاده از آزمون‌های ارزیابی تعادل عملکردی برای سالمندان، انتخاب بهترین آزمون از میان بیش از 70 آزمون است. مشکلات موجود در انتخاب بهترین آزمون شامل این موارد می‌شود: اعتبار برخی آزمون‌ها از نظر داشتن روایی و پایایی نامشخص است؛ برخی از این آزمون‌ها روند ساخت معتبری ندارند؛ این آزمون‌ها مؤلفه‌های مختلفی از تعادل را می‌سنجند؛ این آزمون‌ها فرمول‌ها و ر‌وش‌های امتیازدهی مختلفی دارند (مثلاً آزمون ارزیابی عملکردی راه رفـتن و مقیاس تعادل برگ بر اساس سیستم امتیازدهی لیکرت طبقه‌ای هستند و آزمون سیستم امتیازدهی خطای تعادل براساس سیستم امتیازدهی پیوسته (شمارش تعداد خطا) و آزمون زمان بلند شدن و رفتن بر اساس سیستم امتیازدهی پیوسته (زمان) است)؛ روایی و پایایی این آزمون‌ها در جمعیت‌های مختلف سنجیده شده است. این مشکلات باعث می‌شود اطلاعات گوناگونی در زمینه این آزمون‌ها فراهم شود و انتخاب بهترین آزمون ارزیابی تعادل عملکردی برای سالمندان را مشکل می‌کند. 
این تحقیق در نظر دارد تمام آزمون‌های ارزیابی عملکردی تعادل طراحی‌شده برای سالمندان را بررسی کند و بهترین آزمون‌ها را بر مبنای داشتن برنامه و ضوابط ایجاد آزمون استاندارد، داشتن ویژگی‌های روایی و پایایی مناسب، مشخص بودن جامعه هدف که به عنوان مهم‌ترین مورد در ایجاد یک آزمون است [18 ،15 ،14] ارزیابی کند و بهترین آزمون‌های ارزیابی تعادل عملکردی برای سالمندان را مشخص کند.
روش مطالعه
طرح تحقیق
به منظور بررسی ویژگی‌های داشتن برنامه استاندارد برای ساخت، ویژگی‌های روان‌سنجی (روایی و پایایی) برای پیش‌بینی خطر سقوط، مشخص بودن جامعه هدف، در این پژوهش تمام تحقیقات در زمینه ساخت آزمون ارزیابی عملکردی تعادل مرور شد.
کمیته اخلاقی دانشگاه گیلان این مطالعه مروری را تأیید کرده است. پایگاه‌های اطلاعاتی الکترونیکی PubMed، EMBASE، CINAHL، Magiran، IranMedex، Iran Doc از این نظر که معتبرترین پایگاه‌های اطلاعاتی در این زمینه هستند و دسترسی به آن‌ها مقدور بود از سال 1970 تا آپریل 2017 با استفاده از ترکیب کلیدواژه‌هایی که در زیر بیان شده است، جست‌وجوی دستی شدند و منابع مقالات به منظور یافتن مقالاتی که از طریق جست‌وجوی الکترونیکی یافت نشدند بررسی شد. کلیدواژه‌های فارسی شامل موارد زیر بود: «اندازه‌گیری، ارزیابی، اندازه‌گیری نتایج، یا آزمون اندازه‌گیری»؛ «تعادل، موازنه، کنترل پاسچر، نشستن یا ایستادن»؛ «سالمند یا بازنشسته» و «سقوط، خطر سقوط، پیش‌بینی سقوط، یا اختلالات تعادل». ترکیب کلیدواژه‌های انگلیسی نیز شامل موارد زیر بود:
"Assessment, evaluation, result assessment, or instrument assessment"; "balance, equilibrium, posture control, sitting, or standing"; "older adults or resident"; "fall, fall risk, fall prediction, or balance impairment".
مراحل انتخاب تحقیقات
در مرحله اول، غربالگری عنوان و چکیده مطالعات توصیفی با تمرکز بر اندازه‌گیری تعادل، جمعیت سالمند و انتشار به زبان فارسی و انگلیسی انجام شد. دو دستیار تحقیق به صورت مستقل چکیده‌های مقالات را بررسی می‌کردند. مرحله دوم غربالگری کل متن با توجه به انتشار شاخص (انتشار یک آزمون ارزیابی تعادل)، هدف بیان‌شده از ارزیابی تعادل، مشخص بودن جامعه هدف، داشتن برنامه ساخت آزمون استاندارد، داشتن ضوابط ارزیابی استاندارد، و داشتن حداقل یکی از خصوصیات روایی و پایایی هنگام ساخت آزمون بود. دو محقق غربالگری کل متن را انجام دادند. مرحله سوم، تلفیق یافته‌های دو محقق و حذف موارد مشترک بود. برای انجام بهتر این مرحله از یک جدول نمونه استاندارد برای استخراج اطلاعات جامعه هدف، روش ساخت آزمون، تعداد آیتم‌ها، نوع آزمون‌های روایی‌سنجی و پایایی‌سنجی و نتایج آن‌ها استفاده شد (جدول شماره 1). 





 
یک محقق ارشد نیز لیست نهایی آزمون‌های انتخاب‌شده را برای اطمینان از اینکه تمام آزمون‌ها انتخاب شده‌اند بررسی کرد. منظور از مشخص بودن جامعه هدف این است که باید بیان شده باشد که این آزمون برای چه گروهی است (مثلاً سالمندان یا افرادی که سکته کرده‌اند). اگر آزمون برای سالمندان نبود حذف می‌شد. دستیاران تحقیق خلاصه اطلاعات توصیفی را جمع‌آوری کردند و محقق ارشد آن‌ها را بررسی کرد. مرحله چهارم انتخاب آزمون‌های معتبر بود. با توجه به اطلاعات جمع‌آوری‌شده در جدول شماره 2 آزمون‌ها انتخاب شدند.
معیارهای ورود به تحقیق عبارت بود از: داشتن هدف ارزیابی تعادل، ارزیابی حداقل یک ویژگی روایی و پایایی، داشتن برنامه و ضوابط ساخت آزمون استاندارد، مشخص بودن جامعه هدف که باید مربوط به سالمندان می‌بود، انتشار یافته به زبان انگلیسی یا فارسی. همچنین شرایط خروج از تحقیق شامل آزمون‌هایی بود که مربوط به سالمندان نبودند (یعنی آزمون برای بیماری‌هایی همچون پارکینسون، سکته، آسیب‌های کانال نخاع، مولتیپل اسکلروزیس، سندروم گیلن‌باره، بیماری نورون حرکتی یا بیماری‌های عصب پیرامونی ساخته شده بود) و هیچ یک از ویژگی‌های روایی و پایایی را بیان نکرده بودند. 
شرایط انتخاب آزمون معتبر
مهم‌ترین ویژگی‌های یک آزمون معتبر عبارتنداز: داشتن امتیازات خوب روایی و پایایی، حساسیت (یعنی تعداد سقوط‌کنندگان درست تشخیص داده شود) و ویژگی (تعداد غیر سقوط‌کنندگان درست تشخیص داده شود)، داشتن برنامه و ضوابط ایجاد آزمون استاندارد، مشخص بودن جامعه هدف (مشخص باشد که آزمون برای چه جامعه‌ای طراحی شده است)  [18 ،15 ،14].
قدرت ویژگی‌های روایی و پایایی همان‌طور که یورستادت [65] توصیه کرده است ارزیابی شد (روایی و پایایی ضعیف: امتیازات 0/4 تا 0/6، حساسیت ضعیف: اندازه تأثیر 0/2 تا 0/5، روایی و پایایی متوسط: امتیازات 0/6 تا 0/8، حساسیت متوسط: اندازه تأثیر 0/5 تا 0/8، روایی و پایایی خوب: امتیازات 0/8 و بالاتر، حساسیت خوب: اندازه تأثیر 0/8 و بالاتر).
در این تحقیق برای اینکه آیتم‌های دارای اولویت در تحقیق بهتر بیان شوند و خواننده اولویت‌های تحقیق را بهتر متوجه شود از چک لیست پریسما نیز استفاده شد (جدول شماره 2) [66].
یافته‌ها
فرایند انتخاب مطالعات در تصویر شماره 1 نشان داده شده است. با جست‌وجو در منابع الکترونیکی PubMed، EMBASE، CINAHL، Magiran، IranMedex، Iran Doc تعداد 1087 عنوان به دست آمد. با جست‌وجوی دستی و بررسی منابع مقالات 43 عنوان دیگر به دست آمد. بعد از حذف عنوان‌های تکراری 754 چکیده برای مرور مشخص شد. بعد از بررسی چکیده مقالات، 679 مقاله حذف شدند و 75 مقاله برای مطالعه کل متن انتخاب شدند. پس از بررسی کل متن مقالات، 41 مقاله انتخاب شدند که یک آزمون ارزیابی تعادل عملکردی برای سالمندان را منتشر کرده بودند (تصویر شماره 1). 
جدول شماره 1 اطلاعات 41 مقاله مربوط به ساخت یک آزمون ارزیابی تعادل عملکردی را نشان می‌دهد. تمام این مقالات بین سال‌های 1986 تا 2015 منتشر شده‌اند. تعداد آیتم‌ها در هر آزمون بین 1 تا 36 است. 29 مقاله اطلاعات مربوط به روند ایجاد آزمون، 4 مقاله اطلاعات مربوط به پایایی، و 9 مقاله اطلاعات مربوط به روایی را گزارش نکرده بودند. 31 مقاله اطلاعات مربوط به روند ساخت یا مقدار پایایی یا مقدار روایی را گزارش نکرده بودند. اطلاعات مربوط به محاسن، معایب و توضیحات این 10 آزمون در جدول شماره 3 ذکر شده است. از بین 10 مقاله‌ای که روند ساخت استاندارد داشتند و اطلاعات پایایی و روایی را گزارش کرده بودند، مقیاس تعادل ایستادن دانشگاه کانزاس، روایی ضعیف و پایایی متوسط داشت. بنابراین شرایط لازم را به عنوان یک آزمون مناسب نداشت. 
از بین 41 مقاله ساخت آزمون ارزیابی تعادل عملکردی که بررسی شدند، 9 آزمون شرایط لازم را به عنوان آزمون استاندارد داشتند که شامل موارد زیر بود: آزمون تعادل برگ، آزمون کوتاه تعادل برگ، آزمون بلندشدن و رفتن زمان‌دار، مقیاس تعادل پیشرفته فولرتون، ابزار غربالگری تعادل، آزمون رسیدن عملکردی، آزمون ارزیابی عملکردی راه رفتن، ارزیابی جابه‌جایی عملکردمحور، آزمون بالینی تعامل حسی در تعادل.
بحث
در این مقاله مروری، 9 آزمون ارزیابی تعادل عملکردی سالمندان نشان داده شد که ویژگی‌های روایی و پایایی مناسب، روند ساخت آزمون استاندارد و جامعه هدف مشخصی داشتند. مقایسه پایایی این آزمون‌ها مشکل است، زیرا تعدادی از محققان از تحلیل آماری ناپارامتریک برای مقیاس‌های ترتیبی استفاده نمی‌کنند [46]. بنابراین بیان اینکه کدام آزمون‌ها پایاتر هستند درست نیست [18]. 
در این تحقیق پایایی آزمون‌هایی را که مقدار آن محاسبه شده و بالاتر از 0/8 به دست آمده بود، به عنوان پایایی مورد قبول پذیرفتیم. در کل، سه نوع روایی عموماً مشاهده شد که عبارت بودند از: محتوا، ضوابط، سازه. به طور معمول روایی یک آزمون را با سنجش ارتباط آن با یک آزمون دیگر بیان می‌کنند؛ مثلاً روایی مقیاس تعادل پیشرفته فولرتون را نسبت به مقیاس تعادل برگ می‌سنجند [39]. مقیاس تعادل برگ به عنوان استاندارد طلایی در پیش‌بینی سقوط نیست، بلکه استاندارد طلایی در پیش‌بینی سقوط تعداد دفعات سقوط است که از این روش کمتر استفاده شده است [67]. لذا با روش‌های روایی‌سنجی نیز نمی‌توان بیان کرد که کدام آزمون رواتر است. بنابراین در این تحقیق هیچ آزمونی به عنوان بهترین آزمون انتخاب نشد و تنها 9 آزمونی انتخاب شدند که شرایط آزمون استاندارد را داشتند و تمام اطلاعات مربوط به آن‌ها بیان شد تا محققان برحسب دانش و نیاز خود از بین این 9 آزمون، یکی را انتخاب کنند. 
آزمون‌های ارزیابی تعادل از طرح‌های مختلفی شامل دامنه وسیعی از آیتم‌ها و آزمودنی‌های سالمند با سطح توانایی‌های مختلف استفاده می‌کنند. این امر شناسایی مؤثرترین آزمون ارزیابی تعادل را مشکل می‌کند [16 ،15]. برای انتخاب دقیق آزمون ارزیابی تعادل باید درک درستی از مؤلفه‌هایی داشته باشیم که یک آزمون ارزیابی تعادل اندازه می‌گیرد و اینکه چرا این ارزیابی‌ها برای مرتبط کردن به بیمار و خدمات بالینی مهم هستند [69 ،68 ،22]. در بیشتر مواردی که درباره آزمون‌ها توضیحاتی داده می‌شود، انتخاب آیتم‌ها براساس نظر متخصصان و بدون دلایل منطقی، هم‌ترازی و بنیاد و پایه‌ای برای انتخاب آن‌ها یا قابلیت استفاده از آن‌ها هستند [70 ،18-14]. استفاده از این دیدگاه نظری تصمیم‌گیری‌های بر پایه شواهد را درباره استفاده از آزمون اندازه‌گیری، چگونگی تفسیر نتایج و چگونگی مرتبط کردن آن‌ها با طرح‌های درمانی مشکل می‌کند [70 ،18]. تحقیقات بیشتر برای توافق عمومی و ایجاد یک چهارچوب نظری برای ارزیابی تعادل نیاز است [71 ،70 ،15].
دیدگاه سیستم‌های ارزیابی تعادل [72] یکی از روش‌هایی است که ممکن است محققان از آن برای سنجش توان آزمون در پیش‌بینی خطر سقوط استفاده کنند، اما برای پیش‌بینی خطر سقوط نمی‌توان از مؤلفه‌های مشخص‌شده در سیستم‌های ارزیابی تعادل استفاده کرد [74 ،73 ،67]. مثلاً مقیاس تعادل برگ مؤلفه‌های حفظ راستای عمودی، کنترل پاسچر واکنشی، و تأثیر ادراک را از سیستم‌های کنترل پاسچر ارزیابی نمی‌کند [17]. مقیاس تعادل برگ با مقیاس تعادل پیشرفته فولرتون که فقط آیتم حفظ راستای عمودی در فضا را ارزیابی نمی‌کند و آزمون سیستم‌های ارزیابی تعادل کوچک که فقط مؤلفه محدودیت‌های ثبات عملکردی را ارزیابی نمی‌کند، توان نسبتاً مشابهی در پیش‌بینی خطر سقوط دارد [67]. 
همچنین آزمون سیستم‌های ارزیابی تعادل مختصر که مؤلفه‌های ثبات عمودی و تأثیرات ادراک را ارزیابی نمی‌کند با آزمون سیستم‌های ارزیابی تعادل کوچک و آزمون سیستم‌های ارزیابی تعادل که تمام مؤلفه‌های سیستم‌های ارزیابی تعادل را شامل می‌شود، در توان پیش‌بینی خطر سقوط تقریباً مشابه هستند [73]. لذا برای پیش‌بینی خطر سقوط، استناد به مؤلفه‌های سیستم‌های ارزیابی تعادل کافی نیست. اگرچه بحث پایه‌های نظری مشکلات تعادل منتشر شده است [78-75]، ولی همسانی در زبان و تعاریف به دست نیامده است و هیچ کدام به طور وسیع پذیرفته نشده‌اند [15]. مشکل دیگر آزمون‌ها این است که هر آزمون مربوط به گروه محدودی از بیماران است و نتایج دقیقی را برای دیگر گروه‌ها نخواهد داشت [16 ،15]. 
مقیاس تعادل برگ زمانی به عنوان رایج‌ترین آزمون ارزیابی تعادل سالمندان استفاده می‌شد، اما از آنجا که این آزمون برای سالمندان آسایشگاهی با سطح عملکرد پایین طراحی شده است، در سالمندان مقیم جامعه و با سطح عملکرد بالا روایی کمتری دارد. بنابراین به منظور رفع این نقص آزمون‌های دیگری همچون مقیاس تعادل پیشرفته فولرتون ایجاد شد [39]. رز و همکاران (2006) مقیاس تعادل پیشرفته فولرتون را ایجاد کردند. آن‌ها از آزمون‌های تعادلی ایستا و داینامیک مشکل‌تر استفاده کردند تا هنگامی که افراد مسن فعال‌تر از آن استفاده می‌کنند تحت تأثیر اثر سقف قرار نگیرد. آن‌ها بیان کردند که این آزمون برای سالمندان با سطح عملکردی بالاتر مناسب‌تر است [39]. تحقیقات متناقض با گفته آن‌ها نیز وجود دارد که نشان می‌دهد مقیاس تعادل پیشرفته فولرتون نسبت به مقیاس تعادل برگ توان پیش‌بینی خطر سقوط بیشتر را ندارد [67].
مقیاس کوتاه تعادل برگ نسخه خلاصه مقیاس تعادل برگ است که ناحیه زیر منحنی آن بیشتر از نسخه مقیاس تعادل برگ به دست آمد که در تحقیقات اندکی استفاده شده است و رواج ندارد [79 ،29]. آزمون خم شدن قدامی جزء پرکاربردترین و راحت‌ترین آزمون‌هاست. با اینکه این آزمون تک آیتمی است، اما ارتباط آن با سرعت راه رفتن 0/71، راه رفتن تاندوم 0/71، مهارت‌های حرکتی 0/65، مرکز فشار 0/71 به دست آمد که نشان‌دهنده اعتبار بالای آن است [40]. از طرفی دیگر، به دلیل اینکه جنبه‌های محدودی از تعادل را می‌سنجد، برای تمام اقشار مناسب نیست و بسیاری از محققان ترجیح می‌دهند از آزمون‌های چند آیتمی استفاده کنند [72]. 
بسیاری از درمانگرها از آزمون بلندشدن و رفتن زمان‌دار به دلیل کوتاهی و آسانی آن استفاده می‌کنند [22]. آزمون بلندشدن و رفتن زمان‌دار اصلاح‌شده آزمون بلند شدن و رفتن است [60]. با اینکه این آزمون تک‌آیتمی است، اما شامل بخش‌های نشستن روی صندلی، بلند شدن و راه رفتن تا 3 متر، برگشتن و نشستن مجدد است که هر یک از این بخش‌ها جنبه‌های مختلفی از تعادل را می‌سنجد. در تحقیقات مختلف میزان ارتباط آن با مقیاس تعادل برگ 0/85- و 0/63- و 0/81- و 0/76- بیان شده است [81 ،80 ،60 ،28]. همچنین ارتباط آن با سرعت راه رفتن و شاخص بارتل به ترتیب 0/61- و 0/78- گزارش شده است [60]. یکی از عیوب این است که تحت تأثیر اثر سقف قرار می‌گیرد [16].
آزمون ارزیابی جابه‌جایی عملکردمحور جزء پراستفاده‌ترین آزمون‌ها است، اما بخش دوم این آزمون عموماً توسط محققان استفاده نمی‌شود. پایایی بین آزمونگر و روایی آن خوب گزارش شده است [83 ،82]. برای این آزمون مقادیر ویژگی 51 تا 61 درصد و حساسیت 70 تا 85 درصد گزارش شده است [84]، اما مقدار ویژگی ضعیف 11 درصد نیز به دلیل نقص در پیش‌بینی سقوط‌های ناشی از تغییر در سطح حمایت همانند لغزیدن و سکندری خوردن برای آن گزارش شده است [83 ،82]. همچنین ارتباط آن با مقیاس تعادل برگ 0/91 و با ایستادن تک‌پا 0/59 تا 0/64 گزارش شده است [18]. عیب این آزمون نیز طولانی بودن آن است.
آزمون تعامل حسی برای تعادل 6 حالت ایستادن روی فوم و زمین دارد و با مقیاس اعتماد به تعادل ویژه ارتباط خوبی دارد. اهمیت آزمون تعامل حسی برای تعادل در این است که در بیشتر آزمون‌ها تعدادی از آیتم‌های آن وجود دارد. همچنین ارتباط 0/77 با فوگل‌میر برای آن گزارش شده است [31]. 
یک چالش پیش روی مرتبط که نیازمند توجه بیشتری است، مشخص کردن بهترین آزمون برای ارزیابی تعادل است. راهکار دیگر برای انتخاب آزمون عملکردی مناسب‌تر استفاده از نظر متخصصان است. مک گینیس و همکاران [85] که از اتفاق آرای متخصصان برای رتبه‌بندی 10 آزمون تعادلی مناسب برای اهداف غربالگری، شناسایی اختلال، شناسایی محدودیت عملکرد، پیش‌بینی یا ارزیابی تغییرات استفاده کردند این دیدگاه را بیان کردند. آن‌ها آیتم‌های هر آزمون را نسبت به یکدیگر رتبه‌بندی نکردند و تعداد زیادی از آیتم‌های تعادل استفاده نشد. باید توجه داشت که رایج بودن یک آزمون به طور حتم مرتبط به کیفیت یا ارزش کلی آن نیست [22]. 
استفاده از آزمون‌های ارزیابی تعادل عملکردی به زمان کمی نیاز دارد، نیاز به تجهیزات ویژه ندارند، به‌آسانی در یک ارزیابی بالینی یا جلسه درمانی قرار داده می‌شود و نتایج آن‌ها برای متخصصان و بیماران قابل فهم است [16 ،11]. آزمون‌های ارزیابی تعادل عملکردی در شناسایی وجود اختلالات تعادل یا ناتوانایی‌های مرتبط موفق هستند، اما نمی‌توانند بین سطوح اختلال تفاوت قائل شوند [14]. آن‌ها در شناسایی تغییرات کوچک در توانایی‌های تعادلی افراد ناتوان هستند. بنابراین توصیه شده است که آزمون‌های ارزیابی تعادل عملکردی باید در غربالگری استفاده شود [14] و از یک آزمون ارزیابی تعادل هدفمندتر برای ارزیابی کامل تعادل استفاده شود. برای اطلاعات بیشتر، یک آزمون تعادلی که تغییرات کوچک در توانایی تعادل آزمودنی را ارزیابی می‌کند مورد نیاز است [70]. در این موارد استفاده از آزمون‌های ارزیابی تعادل همانند صفحه نیروی داینامیک، که اطلاعات را درباره چندین مؤلفه از سیستم کنترل پاسچر تحت شرایط پویا فراهم می‌کند، برای شناخت تغییرات کوچک در توانایی تعادل آزمودنی لازم است [70]. بنابراین در شناخت دلایل مشکلات تعادلی استفاده از دیدگاه سیستم‌های ارزیابی تعادل و آزمون‌های پوستروگرافی مناسب است [72 ،70].
آزمون‌های مقیاس تعادل برگ، آزمون کوتاه تعادل برگ، بلندشدن و رفتن زمان‌دار، مقیاس تعادل پیشرفته فولرتون، ابزار غربالگری تعادل، رسیدن عملکردی، تعامل حسی برای تعادل، ارزیابی جابه‌جایی عملکردمحور و ارزیابی عملکردی راه رفـتن معتبرترین آزمون‌های ارزیابی تعادل عملکردی برای سالمندان هستند. نسخه فارسی مقیاس تعادل برگ در سالمندان ایرانی آزمونی معتبر و پایا (0/93) معرفی شده است [86]. پایایی مقیاس تعادل برگ در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروز نیز 0/99 گزارش شده است [87]. نسخه فارسی مقیاس تعادل پیشرفته فولرتون نیز یک آزمون روان‌سنجی بسیار مطلوب برای سالمندان ایرانی مقیم جامعه است [88]. 
با توجه به تعدد آزمون‌های تعادل استاندارد، 41 آزمون مجزا در مطالعه اخیر وارد شدند. در آزمون‌های تعادلی اجراشده، هم‌پوشانی‌های قابل‌توجهی وجود دارد [72 ،12]. برای مثال آیتم‌های ایستادن تک‌پا، چرخش 360 درجه، ایستادن بدون حمایت، نشستن به ایستادن و برعکس، در بسیاری از آزمون‌ها وجود دارد.
این تحقیق اطلاعات جدیدی را درباره آزمون‌های ارزیابی تعادل عملکردی فراهم می‌کند. برای درک عواملی که استفاده یا عدم استفاده از اندازه‌گیری‌های خاص را تحت تأثیر قرار می‌دهد تحقیقات بیشتری نیاز است.
نتیجه‌گیری نهایی
به منظور انتخاب مناسب‌ترین آزمون برای امور بالینی و پیشگیری از سقوط، آشنابودن با آزمون‌های تعادل الزامی است. ارزیابی‌های عملکردی تعادل اطلاعاتی را درباره توانایی آزمودنی در عمل کردن مستقل فراهم می‌کند و به عنوان آزمون غربالگری برای شناسایی آزمودنی‌های در خطر سقوط کاربرد دارد. آزمون‌های مقیاس تعادل برگ، آزمون کوتاه تعادل برگ، آزمون بلندشدن و رفتن زمان‌دار، مقیاس تعادل پیشرفته فولرتون، BST، آزمون رسیدن عملکردی، آزمون تعامل حسی برای تعادل، ارزیابی جابه‌جایی عملکردمحور و آزمون ارزیابی عملکردی راه رفـتن مناسب‌ترین موارد برای استفاده در امور بالینی و پیشگیری از سقوط هستند. در این پژوهش همانند تمام مقالات مروری سیستماتیک، کیفیت مقالات مروری دیگر بررسی شد. اگرچه از استراتژی‌های جست‌وجوی کاملی استفاده شد، اما تنها مقالات انگلیسی و فارسی مرور شد و ممکن است مقالات مربوط به زبان‌های دیگر وجود داشته باشد.
تشکر و قدردانی
این مقاله برگرفته از رساله دکترای پدرام پورمحمودیان در رشته آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی (تربیت بدنی ویژه) دانشگاه گیلان است. بدین‌وسیله از مسئولان محترم دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه گیلان تشکروقدردانی می‌شود.
References
  1. Shumway Cook A, Woollacott MH. Motor control: Translating research into clinical practice. Philadephia: Lippincott Williams & Wilkins; 2007. [PMCID]
  2. Hausdorff JM, Rios DA, Edelberg HK. Gait variability and fall risk in community-living older adults: A 1-year prospective study. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2001; 82(8):1050–6. [DOI:10.1053/apmr.2001.24893]
  3. Alexander BH, Rivara FP, Wolf ME. The cost and frequency of hospitalization for fall-related injuries in older adults. American Journal of Public Health. 1992; 82(7):1020–3. [DOI:10.2105/AJPH.82.7.1020]
  4. Rubenstein LZ, Josephson KR. The epidemiology of falls and syncope. Clinics in Geriatric Medicine. 2002; 18(2):141–58. [DOI:10.1016/S0749-0690(02)00002-2]
  5. Dillon CF, Gu Q, Hoffman HJ, Ko CW. Vision, hearing, balance, and sensory impairment in Americans aged 70 years and over: United States, 1999-2006. NCHS data brief. 2010; 31:1-8. [DOI:10.1037/e665372010-001]
  6. Berg WP, Alessio HM, Mills EM, Tong C. Circumstances and consequences of falls in independent community-dwelling older adults. Age and Ageing. 1997; 26(4):261–8. [DOI:10.1093/ageing/26.4.261]
  7. Norasteh AA, Barati N, Rahnama N, Shahheidari S. The effect of neck muscles fatigue on dynamic balance control in athlete and non-athlete young females. Physical Treatments-Specific Physical Therapy Journal. 2013; 3(3):40-5.
  8. American Physical Therapy Association. Guide to physical therapist practice. Physical Therapy. 2001; 81(1):9-746. [PMID]
  9. Farahani R, Noraste AA, Helalat Z, Aghale A. Comparison of static and dynamic balance of health men, blind and deaf athletes with non-athletes. Physical Treatments-Specific Physical Therapy Journal. 2013; 3(1):24-38.
  10. Ahmadi R, Daneshmandi H. [The relationship between intelligent quotient with dynamic balance in intellectual disability children (Persian)]. Exceptional Education. 2015; 2(130):31-6.
  11. Horak FB. Clinical assessment of balance disorders. Gait & Posture. 1997; 6(1):76–84. [DOI:10.1016/S0966-6362(97)00018-0]
  12. Khoshandam R, Norasteh A, Rahmaninia F. [Investigating effect of fatigue on balance of athletes with flat foot (Persian)]. Physical Treatments-Specific Physical Therapy Journal.. 2013; 2(2):21-8.
  13. Hossein Hosseinimehr S, Daneshmandi H, Asghar Norasteh A. The effects of activity related fatigue on static and dynamic postural control in college athletes. Brazilian Journal of Biomotricity. 2010; 4(2):148.
  14. Browne J, O’Hare N. Review of the different methods for assessing standing balance. Physiotherapy. 2001; 87(9):489–95. [DOI:10.1016/S0031-9406(05)60696-7]
  15. Tyson S, Connell L. How to measure balance in clinical practice. A systematic review of the psychometrics and clinical utility of measures of balance activity for neurological conditions. Clinical Rehabilitation. 2009; 23(9):824–40. [DOI:10.1177/0269215509335018]
  16. Mancini M, Horak FB. The relevance of clinical balance assessment tools to differentiate balance deficits. European Journal of Physical and Rehabilitation Medicine. 2010; 46(2):239-48. [PMID] [PMCID]
  17. Sibley KM, Beauchamp MK, Van Ooteghem K, Straus SE, Jaglal SB. Using the systems framework for postural control to analyze the components of balance evaluated in standardized balance measures: A scoping review. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2015; 96(1):122–132.e29. [DOI:10.1016/j.apmr.2014.06.021]
  18. Whitney SL, Poole JL, Cass SP. A review of balance instruments for older adults. American Journal of Occupational Therapy. 1998; 52(8):666–71. [DOI:10.5014/ajot.52.8.666]
  19. Berg K. Balance and its measure in the elderly: a review. Physiotherapy Canada. 1989; 41(5):240–6. [DOI:10.3138/ptc.41.5.240]
  20. Hosseinimehr SH, Asghar NA. The role of leg and trunk muscles proprioception on static and dynamic postural control. Citius Altius Fortius. 2010; 26(1):83.
  21. Norasteh AA, Hosseini R, Daneshmandi H, Shah HS. Balance assessment in students with hyperkyphosis and hyperlordosis. Sport Medicine (Harakat). 2014; 6(1):57-71.
  22. Sibley KM, Straus SE, Inness EL, Salbach NM, Jaglal SB. Balance assessment practices and use of standardized balance measures among ontario physical therapists. Physical Therapy. 2011; 91(11):1583–91. [DOI:10.2522/ptj.20110063]
  23. Ardolino EM, Hutchinson KJ, Pinto Zipp G, Clark M, Harkema SJ. The ABLE scale: The development and psychometric properties of an outcome measure for the spinal cord injury population. Physical Therapy. 2012; 92(8):1046–54. [DOI:10.2522/ptj.20110257]
  24. Riemann BL, Guskiewicz KM, Shields EW. Relationship between clinical and forceplate measures of postural stability. Journal of Sport Rehabilitation. 1999; 8(2):71–82. [DOI:10.1123/jsr.8.2.71]
  25. Hunt TN, Ferrara MS, Bornstein RA, Baumgartner TA. The reliability of the modified balance error scoring system. Clinical Journal of Sport Medicine. 2009; 19(6):471–5. [DOI:10.1097/JSM.0b013e3181c12c7b]
  26. Mackintosh S, Datson N, Fryer C. A balance screening tool for older people: Reliability and validity. International Journal of Therapy and Rehabilitation. 2006; 13(12):558–61. [DOI:10.12968/ijtr.2006.13.12.22472]
  27. Lindmark B, Liljenäs Å, Hellström K. Assessment of minor or moderate balance disorders: A reliability study and comparison with healthy subjects. Advances in Physiotherapy. 2011; 14(1):3–9. [DOI:10.3109/14038196.2011.640350]
  28. Berg K. Measuring balance in the elderly: Preliminary development of an instrument. Physiotherapy Canada. 1989; 41(6):304–11. [DOI:10.3138/ptc.41.6.304]
  29. Hohtari-Kivimäki U, Salminen M, Vahlberg T, Kivelä S-L. Short Berg Balance Scale — correlation to static and dynamic balance and applicability among the aged. Aging Clinical and Experimental Research. 2012; 24(1):42–6. [DOI:10.1007/BF03325353]
  30. Thomas M, Jankovic J, Suteerawattananon M, Wankadia S, Caroline KS, Vuong KD, et al. Clinical Gait and Balance Scale (GABS): Validation and utilization. Journal of the Neurological Sciences. 2004; 217(1):89–99. [DOI:10.1016/j.jns.2003.09.005]
  31. Shumway Cook A, Horak FB. Assessing the influence of sensory interaction on balance. Physical Therapy. 1986; 66(10):1548–50. [DOI:10.1093/ptj/66.10.1548]
  32. Desai A, Goodman V, Kapadia N, Shay BL, Szturm T. Relationship between dynamic balance measures and functional performance in community-dwelling elderly people. Physical Therapy. 2010; 90(5):748–60. [DOI:10.2522/ptj.20090100]
  33. Shumway Cook A, Baldwin M, Polissar NL, Gruber W. Predicting the probability for falls in community-dwelling older adults. Physical Therapy. 1997; 77(8):812–9. [DOI:10.1093/ptj/77.8.812]
  34. Wrisley DM, Marchetti GF, Kuharsky DK, Whitney SL. Reliability, internal consistency, and validity of data obtained with the functional gait assessment. Physical Therapy. 2004; 84(10):906-18. [PMID]
  35. Wrisley DM, Kumar NA. Functional gait assessment: Concurrent, discriminative, and predictive validity in community-dwelling older adults. Physical Therapy. 2010; 90(5):761–73. [DOI:10.2522/ptj.20090069]
  36. Blomqvist S, Rehn B. Validity and reliability of the Dynamic One Leg Stance (DOLS) in people with vision loss. Advances in Physiotherapy. 2007; 9(3):129–35. [DOI:10.1080/14038190701395671]
  37. Di Fabio RP, Seay R. Use of the fast evaluation of mobility, balance, and fear in elderly community dwellers: Validity and reliability. Physical Therapy. 1997; 77(9):904–17. [DOI:10.1093/ptj/77.9.904]
  38. Whitney SL, Wrisley DM, Marchetti GF, Gee MA, Redfern MS, Furman JM. Clinical measurement of sit-to-stand performance in people with balance disorders: Validity of data for the Five-Times-Sit-to-Stand Test. Physical Therapy. 2005; 85(10):1034-45. [PMID]
  39. Rose DJ, Lucchese N, Wiersma LD. Development of a multidimensional balance scale for use with functionally independent older adults. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2006; 87(11):1478–85. [DOI:10.1016/j.apmr.2006.07.263]
  40. Duncan PW, Weiner DK, Chandler J, Studenski S. Functional reach: A new clinical measure of balance. Journal of Gerontology. 1990; 45(6):M192–M197. [DOI:10.1093/geronj/45.6.M192]
  41. Newton RA. Validity of the multi-directional reach test: A practical measure for limits of stability in older adults. The Journals of Gerontology Series A: Biological Sciences and Medical Sciences. 2001; 56(4):M248–M252. [DOI:10.1093/gerona/56.4.M248]
  42. Macknight C, Rockwood K. A Hierarchical assessment of balance and mobility. Age and Ageing. 1995; 24(2):126–30. [DOI:10.1093/ageing/24.2.126]
  43. Kluding P, Swafford BB, Cagle P, Gajewski BJ. Reliability, responsiveness, and validity of the kansas university standing balance scale. Journal of Geriatric Physical Therapy. 2006; 29(3):93–9. [DOI:10.1519/00139143-200612000-00003]
  44. Clark S, Rose DJ, Fujimoto K. Generalizability of the limits of stability test in the evaluation of dynamic balance among older adults. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 1997; 78(10):1078–84. [DOI:10.1016/S0003-9993(97)90131-3]
  45. Lark SD, McCarthy PW, Rowe DA. Reliability of the parallel walk test for the elderly. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2011; 92(5):812–7. [DOI:10.1016/j.apmr.2010.11.028]
  46. Tinetti ME. Performance-oriented assessment of mobility problems in elderly patients. Journal of the American Geriatrics Society. 1986; 34(2):119–26. [DOI:10.1111/j.1532-5415.1986.tb05480.x]
  47. Fox KM, Felsenthal G, Hebel JR, Itkin Zimmerman S, Magaziner J. A portable neuromuscular function assessment for studying recoveyr from hip fracture. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 1996; 77(2):171–6. [DOI:10.1016/S0003-9993(96)90163-X]
  48. Wolfson LI, Whipple R, Amerman P, Kleinberg A. Stressing the postural response. Journal of the American Geriatrics Society. 1986; 34(12):845–50. [DOI:10.1111/j.1532-5415.1986.tb07256.x]
  49. Visser M, Marinus J, Bloem BR, Kisjes H, van den Berg BM, van Hilten JJ. Clinical tests for the evaluation of postural instability in patients with Parkinson’s disease. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2003; 84(11):1669–74. [DOI:10.1053/S0003-9993(03)00348-4]
  50. Jacobs JV, Horak FB, Tran K, Nutt JG. An alternative clinical postural stability test for patients with Parkinson’s disease. Journal of Neurology. 2006; 253(11):1404–13. [DOI:10.1007/s00415-006-0224-x]
  51. Medell JL, Alexander NB. A clinical measure of maximal and rapid stepping in older women. The Journals of Gerontology Series A: Biological Sciences and Medical Sciences. 2000; 55(8):M429–M433. [DOI:10.1093/gerona/55.8.M429]
  52. Ford Smith CD, Wyman JF, Elswick RK, Fernandez T, Newton RA. Test-retest reliability of the sensory organization test in noninstitutionalized older adults. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 1995; 76(1):77–81. [DOI:10.1016/S0003-9993(95)80047-6]
  53. Pang MY, Lam FM, Wong GH, Au IH, Chow DL.Balance performance in head-shake computerized dynamic posturography: Aging effects and test-retest reliability. Physical Therapy. 2011; 91(4):598. [DOI:10.2522/ptj.20100221.cx]
  54. Guralnik JM, Simonsick EM, Ferrucci L, Glynn RJ, Berkman LF, Blazer DG, et al. A short physical performance battery assessing lower extremity function: Association with self-reported disability and prediction of mortality and nursing home admission. Journal of Gerontology. 1994; 49(2):M85–M94. [DOI:10.1093/geronj/49.2.M85]
  55. Bohannon RW. Single limb stance times: A descriptive meta-analysis of data from individuals at least 60 years of age. Topics in Geriatric Rehabilitation. 2006; 22(1):70–7. [DOI:10.1097/00013614-200601000-00010]
  56. De Pasquale L, Toscano L. The spring scale test. Journal of Geriatric Physical Therapy. 2009; 32(4):159–67. [DOI:10.1519/00139143-200932040-00004]
  57. Teranishi T, Kondo I, Sonoda S, Kagaya H, Wada Y, Miyasaka H, et al. A discriminative measure for static postural control ability to prevent in-hospital falls: Reliability and validity of the Standing Test for Imbalance and Disequilibrium (SIDE). Japanese Journal of Comprehensive Rehabilitation Science. 2010; 1:11-6. [DOI:10.11336/jjcrs.1.11]
  58. Hile ES, Brach JS, Perera S, Wert DM, VanSwearingen JM, Studenski SA. Interpreting the need for initial support to perform tandem stance tests of balance. Physical Therapy. 2012; 92(10):1316–28. [DOI:10.2522/ptj.20110283]
  59. Bruinsma JH, Gebraad MM, Brumels KA. Reliability of the time-on-ball test. Clinical Kinesiology: Journal of the American Kinesiotherapy Association. 2008; 62(1):1-4.
  60. Podsiadlo D, Richardson S. The timed “Up & Go”: A test of basic functional mobility for frail elderly persons. Journal of the American Geriatrics Society. 1991; 39(2):142–8. [DOI:10.1111/j.1532-5415.1991.tb01616.x]
  61. Botolfsen P, Helbostad JL, Moe nilssen R, Wall JC. Reliability and concurrent validity of the Expanded Timed Up-and-Go test in older people with impaired mobility. Physiotherapy Research International. 2008; 13(2):94–106. [DOI:10.1002/pri.394]
  62. Simpson JM, Worsfold C, Reilly E, Nye N. A standard procedure for using TURN 180. Physiotherapy. 2002; 88(6):342–53. [DOI:10.1016/S0031-9406(05)60747-X]
  63. La Porta F, Franceschini M, Caselli S, Cavallini P, Susassi S, Tennant A. Unified balance scale: An activity-based, bed to community, and aetiology-independent measure of balance calibrated with Rasch analysis. Journal of Rehabilitation Medicine. 2011; 43(5):435–44. [DOI:10.2340/16501977-0797]
  64. Yamaji S, Demura S. Reliability and fall experience discrimination of cross step moving on four spots test in the elderly. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2013; 94(7):1312–9. [DOI:10.1016/j.apmr.2012.12.021]
  65. Pearson M. Measuring clinical outcome in stroke (acute care). Royal College of Physicians; 2000.
  66. Liberati A, Altman DG, Tetzlaff J, Mulrow C, Gøtzsche PC, Ioannidis JPA, et al. The PRISMA statement for reporting systematic reviews and meta-analyses of studies that evaluate health care interventions: Explanation and elaboration. PLoS Medicine. 2009; 6(7):e1000100. [DOI:10.1371/journal.pmed.1000100]
  67. Schlenstedt C, Brombacher S, Hartwigsen G, Weisser B, Möller B, Deuschl G. Comparing the Fullerton Advanced Balance Scale With the Mini-BESTest and Berg Balance Scale to assess postural control in patients with parkinson disease. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2015; 96(2):218–25. [DOI:10.1016/j.apmr.2014.09.002]
  68. Koosha M, Norasteh A. [Comparison of balance in children with attention deficit hyperactivity disorder with and without developmental coordination disorder (Persian)]. Journal of Guilan University of Medical Sciences. 2013; 22(86):46-52.
  69. Alipour A, Daneshmandi H, Norasteh A. [Comparison of walking ability, lordosis and kyphosis angle in elderly athlete and non-athlete men (Persian)]. Journal of Mazandaran University of Medical Sciences. 2015; 25(123):126-36.
  70. Yelnik A, Bonan I. Clinical tools for assessing balance disorders. Neurophysiologie Clinique/Clinical Neurophysiology. 2008; 38(6):439–45. [DOI:10.1016/j.neucli.2008.09.008]
  71. Hasanvand H, Bagheri Sabzevar A, Moradi H, Norasteh A. [Comparing the musculoskeletal profile of the elderly with and without history of falling (Persian)]. Iranian Journal of Ageing. 2015; 10(3):72-81.
  72. Horak FB, Wrisley DM, Frank J. The Balance Evaluation Systems Test (BESTest) to differentiate balance deficits. Physical Therapy. 2009; 89(5):484–98. [DOI:10.2522/ptj.20080071]
  73. O’Hoski S, Winship B, Herridge L, Agha T, Brooks D, Beauchamp MK, et al. Increasing the clinical utility of the bestest, mini-bestest, and brief-bestest: Normative values in canadian adults who are healthy and aged 50 years or older. Physical Therapy. 2013; 94(3):334–42. [DOI:10.2522/ptj.20130104]
  74. Marques A, Almeida S, Carvalho J, Cruz J, Oliveira A, Jácome C. Balance tests in healthy older people: Reliability, validity and ability to identify fall status of the BESTest, Mini-BESTest and Brief-BESTest in older people living in the community. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2016; 97(12):2166-73. [DOI:10.1016/j.apmr.2016.07.011] [PMID]
  75. King MB, Judge JO, Wolfson L. Functional base of support decreases with age. Journal of Gerontology. 1994; 49(6):M258–M263. [DOI:10.1093/geronj/49.6.M258]
  76. Nashner LM. Adaptation of human movement to altered environments. Trends in Neurosciences. 1982; 5:358–61. [DOI:10.1016/0166-2236(82)90204-1]
  77. Pollock AS, Durward BR, Rowe PJ, Paul JP. What is balance? Clinical Rehabilitation. 2000; 14(4):402–6. [DOI:10.1191/0269215500cr342oa]
  78. Koohboomi M, Norasteh AA, Samami N. [Effect of Yoga training on physical fitness and balance in elderly females (Persian)]. Iranian Journal of Ageing. 2015; 10(3):26-35.
  79. Hohtari-Kivimäki U, Salminen M, Vahlberg T, Kivelä S-L. Short berg balance scale, BBS-9, as a predictor of fall risk among the aged: A prospective 12-month follow-up study. Aging Clinical and Experimental Research. 2013; 25(6):645–50. [DOI:10.1007/s40520-013-0159-x]
  80. Shumway-Cook A, Brauer S, Woollacott M. Predicting the probability for falls in community-dwelling older adults using the Timed Up & Go Test. Physical Therapy. 2000; 80(9):896-903. [PMID]
  81. Whitney JC, Lord SR, Close JCT. Streamlining assessment and intervention in a falls clinic using the Timed Up and Go Test and Physiological Profile Assessments. Age and Ageing. 2005; 34(6):567–71. [DOI:10.1093/ageing/afi178]
  82. Berg K, Wood-Dauphinee S, Williams JI. The balance scale: Reliability assessment with elderly residents and patients with an acute stroke. Scandinavian Journal of Rehabilitation Medicine. 1995; 27(1):27-36. [PMID]
  83. Topper AK, Maki BE, Holliday PJ. Are activity-based assessments of balance and gait in the elderly predictive of risk of falling and/or type of fall. Journal of the American Geriatrics Society. 1993; 41(5):479–87. [DOI:10.1111/j.1532-5415.1993.tb01881.x]
  84. Sterke CS, Huisman SL, van Beeck EF, Looman CWN, van der Cammen TJM. Is the Tinetti Performance Oriented Mobility Assessment (POMA) a feasible and valid predictor of short-term fall risk in nursing home residents with dementia. International Psychogeriatrics. 2009; 22(2):254. [DOI:10.1017/S1041610209991347]
  85. McGinnis PQ, Wainwright SF, Hack LM, Nixon Cave K, Michlovitz S. Use of a Delphi panel to establish consensus for recommended uses of selected balance assessment approaches. Physiotherapy Theory and Practice. 2010; 26(6):358–73. [DOI:10.3109/09593980903219050]
  86. Salavati M, Negahban H, Mazaheri M, Soleimanifar M, Hadadi M, Sefiddashti L, et al. The Persian version of the Berg Balance Scale: inter and intra-rater reliability and construct validity in elderly adults. Disability and Rehabilitation. 2012; 34(20):1695–8. [DOI:10.3109/09638288.2012.660604]
  87. Azad A, Taghizadeh G, Khaneghini A. Assessments of the reliability of the Iranian version of the Berg Balance Scale in patients with multiple sclerosis. Acta Neurol Taiwan. 2011; 20(1):22-8. [PMID]
  88. Sabet A, Azad A, Taghizadeh G. [Test-retest reliability, convergent validity, and internal consistency of the Persian version of Fullerton advanced balance scale in Iranian community-dwelling older adults (Persian)]. Iranian Journal of Ageing. 2016; 10(4):18-29.
  89. Qutubuddin AA, Berg KO, Wood-Dauphinee SL, Williams JI, Maki B. Measuring balance in the elderly: Validation of an instrument. Canadian Journal of Public Health. 1992; 83:S7-11. [PMID]
  90. Godi M, Franchignoni F, Caligari M, Giordano A, Turcato AM, Nardone A. Comparison of reliability, validity, and responsiveness of the Mini-BESTest and Berg Balance Scale in patients with balance disorders. Physical Therapy. 2012; 93(2):158–67. [DOI:10.2522/ptj.20120171]
  91. Pardasaney PK, Latham NK, Jette AM, Wagenaar RC, Ni P, Slavin MD, et al. Sensitivity to change and responsiveness of four balance measures for community-dwelling older adults. Physical Therapy. 2012; 92(3):388–97. [DOI:10.2522/ptj.20100398]
  92. Hernandez D, Rose DJ. Predicting which older adults will or will not fall using the Fullerton Advanced Balance Scale. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2008; 89(12):2309–15. [DOI:10.1016/j.apmr.2008.05.020]
  93.  Pegg PO, Cifu DX, Brown R, McNamee S, Carne W. Validating the Berg Balance Scale for patients with Parkinson’s disease: A key to rehabilitation evaluation. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation. 2005; 86(4):789–92. [DOI:10.1016/j.apmr.2004.11.005]
  94. Leddy AL, Crowner BE, Earhart GM. Functional Gait Assessment and Balance evaluation system test: Reliability, validity, sensitivity, and specificity for identifying individuals with Parkinson disease who fall. Physical Therapy. 2011; 91(1):102–13. [DOI:10.2522/ptj.20100113]
  95. Shumway Cook A, Baldwin M, Polissar NL, Gruber W. Predicting the probability for falls in community-dwelling older adults. Physical Therapy. 1997; 77(8):812–9. [DOI:10.1093/ptj/77.8.812]
  96. Duncan PW, Studenski S, Chandler J, Prescott B. Functional reach: Predictive validity in a sample of elderly male veterans. Journal of Gerontology. 1992; 47(3):M93–M98. [DOI:10.1093/geronj/47.3.M93]
  97. Aslankhani MA, Farsi A, Abdoli B, Zamani Sani S, Fathi Rezaie Z. [Identification of elderly falling risk by balance tests under dual tasks conditions (Persian)]. Iranian Journal of Ageing. 2010; 4(2).
  98. Nordin E, Lindelöf N, Rosendahl E, Jensen J, Lundin-Olsson L. Prognostic validity of the Timed Up-and-Go test, a modified Get-Up-and-Go test, staff's global judgement and fall history in evaluating fall risk in residential care facilities. Age and ageing. 2008; 37(4):442-8. [DOI:10.1093/ageing/afn101]

نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سالمند شناسی
دریافت: 1396/7/22 | پذیرش: 1395/12/22 | انتشار: 1397/4/1
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به نشريه سالمند: مجله سالمندي ايران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Ageing

Designed & Developed by : Yektaweb