اهداف اضطراب مرگ موضوعی مهم در زندگی سالمندان است که می‌تواند در حوزه‌های گسترده‌ای از سلامتی تأثیرات منفی بر جای بگذارد و سبب شود افراد، سالمندی مؤثری نداشته باشند. پژوهش حاضر برای بررسی رابطه اضطراب مرگ با شکرگزاری و حمایت اجتماعی ادراک‌شده در سالمندان و پیش‌بینی اضطراب مرگ سالمندان بر اساس میزان شکرگزاری و حمایت اجتماعی ادراک‌شده انجام شد.
مواد و روش ها این پژوهش از نوع همبستگی و توصیفی است. جامعه آماری شامل تمام سالمندان مستقل از تخت آسایشگاه خیریه کهریزک تهران جنوب به تعداد ۵۱۵ نفر است. جامعه آماری این پژوهش شامل ۳۰۹ زن و ۲۰۶ مرد است و با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای۲۲۰ نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش‌نامه اضطراب مرگ تمپلر، مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراک‌شده و پرسش‌نامه شکرگزاری بودند. معیارهای ورود به این پژوهش شامل گرفتن نمره بیشتر از ۲۲ در معاینه مختصر وضعیت شناختی، داشتن سن بیشتر از ۶۰ سال، میزان تحصیلات در حد خواندن و نوشتن، نداشتن اختلالات عاطفی مثل افسردگی و حداقل یک سال سکونت در مرکز بود. این پرسش‌نامه‌ها خودگزارش‌دهی بودند و از شرکت‌کنندگان رضایت آگاهانه به صورت کتبی گرفته شد. داده‌ها به کمک نرم‌افزار SPSS از طریق ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با روش همزمان تحلیل شدند.
یافته ها نتایج نشان داد بین شکرگزاری و حمایت اجتماعی با اضطراب مرگ در سالمندان رابطه منفی و معناداری وجود دارد (P<۰/۰۰۱). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد شکرگزاری و حمایت اجتماعی به ‌طور معناداری قادر به ‌پیش‌بینی اضطراب مرگ درسالمندان است (P<۰/۰۰۱).
نتیجه گیری با توجه به اینکه متغیرهای شکرگزاری و حمایت اجتماعی پیش‌بینی‌کننده‌های معناداری برای اضطراب مرگ هستند، می‌توان با ایجاد چنین ظرفیت‌هایی، اضطراب مرگ سالمندان را کاهش داد.