اهداف: استئوآرتریت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های سالمندان است که مستقیماً منجر به مرگ نمی‌شود ولی یکی از علل مهم ناتوانی در سالمندان است . درمان‌های دارویی و جراحی برای انواع مختلف بیماری استئوآرتریت وجود دارد که بیشتر آن‌ها هزینه هنگفتی دارند و ممکن است عوارض جانبی مهمی ایجاد کنند. هدف این مطالعه بررسی تأثیر گیاه ناخنک بر عملکرد جسمی سالمندان مبتلا به استئوآرتریت خفیف تا متوسط زانو است. 
مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی شاهددار دوسو کور است ۶۱ سالمند بالای ۶۰ سال (۳۵ زن و ۲۶ مرد) ساکن یکی از خانه‌های سالمندان شهر تهران با میانگین و انحراف معیار ۷/۷۹±۷۸ و میانه ۸۱ سال، که با تشخیص پزشک متخصص ارتوپدی بر اساس درجه ۱تا۳ مقیاس ( Kellegren-Lawrence (K-L استئوآرتریت خفیف تا متوسط داشتند، بر اساس معیارهای ورود و خروج و با استفاده از روش تصادفی بلوک‌بندی‌شده به دو گروه مداخله (۳۴ نفر) و کنترل (۲۷ نفر) تقسیم شدند. اطلاعات جمعیت‌شناختی و پرسش‌نامه شدت آرتروز WOMAC برای عملکرد جسمی جمع‌آوری شد. گروه مداخله روغن ناخنک و گروه شاهد ژل دیکلوفناک دریافت کردند. داده‌ها۲ و ۴ هفته بعد از شروع مداخله جمع‌آوری و وارد نسخه ۲۳ نرم‌افزار SPSS و تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: در شروع مطالعه شرکت‌کنندگان دو گروه مداخله و گروه شاهد از نظر متغیرهای اجتماعی‌جمعیت‌شناختی، تفاوت معناداری نداشتند. براساس نتایج این مطالعه عملکرد جسمانی F_{(۲، ۵۸)}=۲۰/۴، P<۰/۰۰۱‌ به طور معناداری در هر دو گروه مداخله و گروه شاهد بهبود یافت و شدت بهبودی در گروه مداخله (۰/۸۸) بیشتر از گروه شاهد (۰/۳۶) بود. همچنین عوارض جانبی خاصی در طول مطالعه گزارش نشد.
نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که روغن موضعی ناخنک در مقایسه با ژل دیکلوفناک اثر بیشتری در بهبود عملکرد جسمانی سالمندان با استئوآرتریت ضعیف تا متوسط اولیه زانو دارد. بر اساس نتایج این مطالعه، برای بهبود عملکرد جسمانی مبتلایان به استئوآرتریت ضعیف تا متوسط اولیه زانو روغن موضعی ناخنک پیشنهاد می‌شود. مطالعات آینده برای تعیین دز دقیق و سازوکار اثر روغن ناخنک در بهبود عملکرد جسمانی در استئوآرتریت توصیه می‌شود.