مطالعات نشان داده است که افراد مسن نسبت به دیگر گروه‌های سنی، بیشتر به بیماری‌های مزمن مبتلا شده و تحت درمان هستند. دارو درمانی درافراد مسن رایج است. به طور متوسط هر فرد مسن از 4/5 داروی تجویزی و 2/1 داروی غیرتجویزی استفاده می‌کند و در هر سال تقریبا 12 تا 17 تجویز دارد. البته بیشترین مصرف دارو در بیمارستان ها و مراکز درمانی مراقبتی است. شایع‌ترین داروهای مصرفی، مسکن‌های درد، ضدالتهاب‌های مفصلی، ضدفشار خون، داروهای قلبی- عروقی و آرام‌بخش‌ها هستند. روند طبیعی سالمندی، خود به تنهایی بر لزوم تغییر در شیوه دارو درمانی در افراد سالمند را تاکید می‌کند. به دلیل بروز بیماری‌های مختلف ناشی از افزایش سن، الگوی مصرف دارو و تجویز داروهای متعدد، به‌خصوص در بیمارستان‌ها و خانه‌های سالمندان تغییر می‌کند. گوناگونی و تحولات معمول در شیوه زندگی افراد کهنسال نیز تاثیر عمده‌ای بر روش مصرف دارو در آنان دارد. این مقاله ضمن مروری اجمالی مشکلات درمانی، عوارض جانبی ناخواسته دارویی، تغییرات فیزیولوژیک و اثر کلی این تغییرات بر فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک دارویی، پیشنهاداتی را نیز به منظور حفظ سلامتی و بالابردن کیفیت زندگی سالمندان توصیه می‌نماید.