اهداف: اپیدمی‌ها تغییرات رفتاری و اجتماعی زیادی را در تمامی عرصه‌ها به وجود می‌آورند، ورزش نیز از این قاعده مستثنا نیست. هدف از این تحقیق واکاوی تجربه زیسته سالمندان ورزشکار تهرانی از همه‌گیری کووید ـ 19 بود.
مواد و روش ها: این تحقیق از طریق روش کیفی و با استفاده از استراتژی پدیدارشناسی انجام شد. شانزده سالمند ورزشکار تهرانی با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند به عنوان مشارکت‌کننده انتخاب شدند. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های عمیق و بدون ساختار جمع‌آوری شده و با استفاده از رویکرد هفت‌مرحله‌ای دیکلمن (1989) تجزیه و تحلیل شدند. 
یافته ها: بر اساس تجزیه و تحلیل انجام‌شده چهار دسته معانی برای تجربه زیسته سالمندان ورزشکار تهرانی از همه‌گیری کووید ـ 19شناسایی شد که عبارت بودند از: تجربه انزوای روانی ـ اجتماعی و مرگ‌اندیشی فزاینده؛ به حاشیه رانده شدن ورزش سالمندی؛ تغییر ناخواسته سبک زندگی و درهم‌ریختگی خلق و خو؛ کنشگری فعال و خلاقانه ورزشی.
نتیجه گیری: سالمندان ورزشکار در شرایط همه‌گیری کووید ـ 19 مضامین متعددی را تجربه کرده‌اند که در صورت تحلیل صحیح، مدنظر قرار دادن و به‌کارگیری آن‌ها می‌توان مدیریت بهتری را در ورزش سالمندی در شرایط اپیدمی‌ها شاهد بود.