1- گروه اورولوژی، بیمارستان بهارلو، دانشگاه علومپزشکی تهران، تهران، ایران.
2- گروه پژوهشی، بیمارستان بهارلو، دانشگاه علومپزشکی تهران، تهران، ایران.
3- گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علومپزشکی تهران، تهران، ایران.
4- گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علومپزشکی تهران، تهران، ایران. ، majid.jananiii@gmail.com
چکیده: (21007 مشاهده)
اهداف: ارتباط برخی از بیماریهای زمینهای مانند دیابت و فشار خون با شدت بیماری کرونا مکرراً بررسی و اثبات شده است. ولی پژوهش در مورد این ارتباط در دوران سالمندی به طور اختصاصی کمتر انجام شده است. با افزایش سن امکان دارد اثر بیماریهای زمینهای در بروز پیامد ثأثیرگذار باشد. از طرفی سالمندی، خود به اندازه قابل توجهی دستگاههای بدن را دستخوش تغییر میکند. از این رو هدف از این مطالعه، توصیف خصوصیات جمعیتشناختی و بالینی و بررسی همراهی بیماریهای زمینهای و ارتباط آن با افزایش درصد بستری در آیسییو و مرگ ناشی از کووید ـ 19 در سالمندان بود.
مواد و روش ها: این مطالعه به صورت گذشتهنگر در سالمندان مبتلا به کووید ـ 19 بستریشده در بیمارستان بهارلو انجام شد. اطلاعات بیماران بستریشده شامل اطلاعات جمعیتشناختی، انواع بیماریهای زمینهای و همراه، نیاز به بستری در بخش مراقبتهای ویژه یا عدم نیاز به آن و ترخیص با حال عمومی رضایتبخش یا فوت در بیمارستان از اسفند 1398 تا تیر 1399 از بانک اطلاعاتی کووید بیمارستان به صورت بدون نام استخراج شد. از رگرسیون لجستیک نیز به منظور برآورد نسبت شانس به عنوان اندازه ارتباط متغیرها با پیامدهای مرگ و بستری در آیسییو به صورت جداگانه استفاده شد.
یافته ها: مجموعاً 522 سالمند که در بیمارستان بهارلو بستری شده بودند، وارد مطالعه شدند. حدود 77 درصد (422 نفر) سالمندان نجات یافته بودند و 23 درصد آنها فوت کرده بودند. میانگین سن شرکتکنندگان ۴۴/۸±۵۵/۷۲ سال بود و حدود 54 درصد (281 نفر) آنها مرد بودند. نتایج رگرسیون لجستیک نشان داد شانس مرگ در شرکتکنندگانی که دو یا چند بیماری زمینهای داشتند، 69/1 برابر (69/1=OR، 91/2-97/0=CI%95، 04/0=P) و شانس بستری در آیسییو 26/2 برابر (26/2=OR، 81/3-34/1=CI 95 درصد، 002/0=P) سالمندانی بود که بیماری زمینهای نداشتند که این مقدار از نظر آماری معنیدار بود.
نتیجه گیری: انتظار میرود نتایج ما تأثیری در مداخلات پیشگیرانه داشته باشد و به جای اتخاذ سیاستهایی که از سن تقویمی به عنوان یک شاخص کلی برای برآورد خطر استفاده میکنند، رویکرد هدفمندتری برای اولویتبندی افراد مسن با عوامل خطر اتخاذ شود.
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
طب سالمندی دریافت: 1399/10/19 | پذیرش: 1399/12/22 | انتشار: 1400/1/12