اهداف: ذکر این سوال که چرا گروهی از افراد در زندگی حتی در دوران پیری از یک سلامت نسبی برخوردار هستند و گروهی دچار معلولیت و بیماری بوده و نیازمند خدمات بهداشتی و درمانی هستند. ناتوانی ناشی از LBP تقریبا برابر با یک‌چهارم بزرگ‌سالان را سالانه تحت تاثیر قرار می دهد. شیوع کمردرد در کل جمعیت بسیار بالاست. به نحوی که گاهی تخمین زده می شود 80درصد مردم در طول زندگی به آن مبتلا می شوند. سالمندانی که مبتلا به درد ناحیه تحتانی کمر (LBP) هستند نه‌تنها از ناراحتی‌های فیزیکی رنج می‌برند، بلکه محدودیت‌های عملکردی ممکن است باعث ناتوانی آن‌ها شده و بر کیفیت زندگی آن‌ها تاثیر منفی بر جای بگذارد. این مسئله به علت افزایش موارد بیماری و هزینه‌های درمانی صرف‌شده در سال‌های اخیر بیش از پیش مورد تاکید قرار گرفته است. این پژوهش با هدف بررسی کیفیت زندگی افراد مسن و مقایسه آن با سالمندان سالم در گروه شاهد در یکی از کلینیک‌های شهر قزوین انجام شده است.

مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک بررسی نیمه‌تجربی با دو گروه مورد و شاهد است. تعداد افراد نمونه 56 نفر در گروه مورد است. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش‌نامه اطلاعات دموگرافیکی و پرسش‌نامه استاندارد کیفیت زندگی Nottingham Health profile است. درنهایت داده‌های پژوهش بانرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری t، همبستگی و کای دو مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: میانگین سنی در این بررسی 63 سال بود. کیفیت زندگی سالمندان که با پرسش‌نامه کیفیت زندگی ناتینگهام محاسبه شده است تفاوت معنی‌داری را در ابعاد انرژی (P=0/004)، خواب (P=0/018)، درد (P=0/059)، فعالیت جسمانی (P<0/001) و نمره کل کیفیت زندگی (P=0/042) در گروه مورد (سالمندان مبتلا به درد ناحیه تحتانی کمر) و گروه شاهد نشان داده است. اما در بعد انزوای اجتماعی (P=0/486) و واکنش‌های هیجانی (P=0/206) اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: یافته‌های تحقیق نشان‌دهنده پایین‌بودن کیفیت زندگی سالمندان گروه مورد یعنی سالمندان مبتلا به درد ناحیه تحتانی کمر نسبت به گروه شاهد یعنی افراد سالم و معمولی است.