مقالات پذیرفته شده در نوبت انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران.
2- دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران. ، ls_moghadam@yahoo.com
2- دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران. ، ls_moghadam@yahoo.com
چکیده: (342 مشاهده)
مقدمه وهدف: بازنشستگی یکی از بحرانهای زندگی است، که ممکن است مشکلات روانی اجتماعی در افراد ایجاد کند، و باعث ناسازگاری و علائمی تحت عنوان سندرم بازنشستگی شود. پژوهش حاضر با هدف تاثیر برنامه آموزش خود مراقبتی روانی- اجتماعی بر سندرم بازنشستگی در فرهنگیان انجام شد تا به عنوان برنامه ای جهت بهبود و مواجهه بازنشستگان با بازنشستگی باشد.
مواد و روش ها:در این پژوهش از روش نیمه تجربی دو گروهه بر روی 64 نفر از بازنشستگان آموزش و پرورش در سال 1398 در شهر گناباد انجام شد. پس از بررسی معیارهای ورود و خروج واحدهای پژوهش (افراد به صورت تصادفی) به دو گروه آزمون و کنترل تخصیص یافتند. جلسات آموزشی خودمراقبتی روانی اجتماعی هفته ای یکبار در طی6 جلسه به مدت یک ساعت (برای) گروه مداخله انجام شد. در ابتدا و انتهای این جلسات پرسشنامه سندرم بازنشستگی توسط مشارکت کنندگان تکمیل شد. پس از جمع آوری دادها، تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزارspss (نسخه20) انجام شد و سطح معنی‌داری کمتر از 0/05p< در نظر گرفته شد.
یافته ها:در این پژوهش 4 طبقه اصلی در خصوص سندرم بازنشستگی مورد بررسی قرار گرفت این طبقات شامل؛ احساس سردرگمی و تعارض، احساس تلاش و جهت گیری جدید، احساس پیری و بطالت و احساس درماندگی و شکست بودند. مطابق با نتایج آزمون تی مستقل در تمامی حیطههای سندرم بازنشستگی در دو گروه قبل از اجرای مداخله تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (P>0/05) بعد از انجام مداخله مطابق با نتایج آزمون تی مستقل میانگین حیطه های سندرم بازنشستگی در دو گروه به جز احساس پیری و بطالت با هم تفاوت آماری معنی‌داری داشتند (p<0/05) و نمره سندرم بازنشستگی در گروه مداخله پایینتر از گروه کنترل بود. میانگین و تفاضل میانگین نمره سندرم بازنشستگی در دو گروه بعد از مداخله دو گروه قبل و بعد از مداخله با هم تفاوت آماری معنی‌داری داشتند (P<0/05 ).
نتیجه گیری:نتایج مطالعه حاضر نشان داد که برگزاری جلسات حضوری و انجام آموزش خودمراقبتی روانی اجتماعی بر سندرم بازنشستگی در فرهنگیان بازنشسته تاثیر مثبت بر کاهش علائم سندرم بازنشستگی داشته است. با آموزش خودمراقبتی و فراگرفتن راهکارهای مراقبت از خود در سنین پیری میتوانیم ایجاد آمادگی برای مقابله و یا کاهش علائم سندرم بازنشستگی در بازنشستگان داشته باشیم.
مواد و روش ها:در این پژوهش از روش نیمه تجربی دو گروهه بر روی 64 نفر از بازنشستگان آموزش و پرورش در سال 1398 در شهر گناباد انجام شد. پس از بررسی معیارهای ورود و خروج واحدهای پژوهش (افراد به صورت تصادفی) به دو گروه آزمون و کنترل تخصیص یافتند. جلسات آموزشی خودمراقبتی روانی اجتماعی هفته ای یکبار در طی6 جلسه به مدت یک ساعت (برای) گروه مداخله انجام شد. در ابتدا و انتهای این جلسات پرسشنامه سندرم بازنشستگی توسط مشارکت کنندگان تکمیل شد. پس از جمع آوری دادها، تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزارspss (نسخه20) انجام شد و سطح معنی‌داری کمتر از 0/05p< در نظر گرفته شد.
یافته ها:در این پژوهش 4 طبقه اصلی در خصوص سندرم بازنشستگی مورد بررسی قرار گرفت این طبقات شامل؛ احساس سردرگمی و تعارض، احساس تلاش و جهت گیری جدید، احساس پیری و بطالت و احساس درماندگی و شکست بودند. مطابق با نتایج آزمون تی مستقل در تمامی حیطههای سندرم بازنشستگی در دو گروه قبل از اجرای مداخله تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (P>0/05) بعد از انجام مداخله مطابق با نتایج آزمون تی مستقل میانگین حیطه های سندرم بازنشستگی در دو گروه به جز احساس پیری و بطالت با هم تفاوت آماری معنی‌داری داشتند (p<0/05) و نمره سندرم بازنشستگی در گروه مداخله پایینتر از گروه کنترل بود. میانگین و تفاضل میانگین نمره سندرم بازنشستگی در دو گروه بعد از مداخله دو گروه قبل و بعد از مداخله با هم تفاوت آماری معنی‌داری داشتند (P<0/05 ).
نتیجه گیری:نتایج مطالعه حاضر نشان داد که برگزاری جلسات حضوری و انجام آموزش خودمراقبتی روانی اجتماعی بر سندرم بازنشستگی در فرهنگیان بازنشسته تاثیر مثبت بر کاهش علائم سندرم بازنشستگی داشته است. با آموزش خودمراقبتی و فراگرفتن راهکارهای مراقبت از خود در سنین پیری میتوانیم ایجاد آمادگی برای مقابله و یا کاهش علائم سندرم بازنشستگی در بازنشستگان داشته باشیم.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |