اهداف: در این پژوهش، کیفیت زندگی و ابعاد تشکیل دهنده آن در سالمندان مقیم خانواده و سراهای خصوصی و دولتی شهر تهران مورد بررسی قرار گرفت.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر در چارچوب مطالعه مقطعی از نوع تحلیلی انجام یافت. برای این منظور تعداد 96 سالمند د سه گروه سالمند مقیم خانواده، سالمند مقیم سرای سالمندان خصوصی و سرای سالمندان دولتی در شهر تهران با توجه به معیارهای پژوهش به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی لیپاد استفاده شد. به منظور تجزیه تحلیل اطلاعات حاصله از آزمونهای کولموگروف–اسمیرنوف، آنالیز واریانس یکطرفه، آزمون تی، آزمون کروسکال والیس و آزمون کای دو استفاده شد.

یافته‌ها: نمره کیفیت زندگی سالمندان مقیم خانواده (65/57) بالاتر از کیفیت زندگی سالمندان مقیم سرای سالمندان دولتی (51/30) و خصوصی (50/64) بود. نمره ابعاد عملکرد جسمی، اجتماعی و رضایت از زندگی و نیز مراقبت از خود، سالمندان مقیم خانواده با سالمندان سرای سالمندان اختلاف آماری معناداری نشان دادند (P<0/05). بین کیفیت زندگی سالمندان سرای دولتی و خصوصی و نیز کیفیت زندگی مردان و زنان در واحدهای مورد مطالعه اختلاف معناداری مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: سالمندان مقیم خانواده دارای کیفیت زندگی مطلوب تری نسبت به سالمندان مقیم سرای سالمندان خصوصی و دولتی در ابعاد عملکرد جسمی، اجتماعی و رضایت از زندگی بودند.