اهداف: هدف از این مطالعه، بررسی رابطه مولفه‌های نشانگان بازنشستگی با نشانه‌های سلامت عمومی در سالمندان بازنشسته شهر اصفهان بود.

مواد و روش‌ها: این مطالعه به روش توصیفی و همبستگی انجام شد. جامعه آماری پژوهش را سالمندان بازنشسته شهر اصفهان تشکیل دادند، که از میان آن‌ها به شیوه‌ تصادفی طبقه‌ای، 461 نفر برای شرکت در پژوهش انتخاب و پرسشنامه‌های نشانگان بازنشستگی (درماندگی و شکست، پیری و بطالت، تلاش و جهت‌گیری جدید و سردرگمی و تعارض) و سلامت عمومی (نشانه‌ها و شکایات جسمانی، اضطراب و بیخوابی، نارسایی عملکرد اجتماعی و افسردگی) در مورد آن‌ها اجرا شد.

یافته‌ها: 1. برای پیش‌بینی نشانه‌ها و شکایات جسمانی، سه مؤلفه احساس درماندگی و شکست، احساس پیری و بطالت و احساس تلاش و جهت‌گیری جدید دارای توان پیش‌بین معنادار بودند؛ 2. برای اضطراب و بیخوابی، احساس درماندگی و شکست و احساس تلاش و جهت‌گیری و احساس پیری و بطالت دارای توان پیش‌معنادار بودند؛ 3. برای نارسایی عملکرد اجتماعی، احساس درماندگی و شکست و احساس تلاش و جهت‌گیری جدید دارای توان پیش‌معنادار بودند؛ 4. برای افسردگی نیز احساس درماندگی و شکست و احساس تلاش و جهت‌گیری جدید دارای توان پیش‌بینی معنادار بودند.

نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که احساس درماندگی و شکست و احساس تلاش و جهت‌گیری جدید، دو مؤلفه‌های اصلی هستند که در سالمندانه بازنشسته باید بطور جدی مورد توجه قرار گیرد. بنظر می‌رسد که در این دو حوزه لازم است مراکز مشاوره وابسته به کانون‌های بازنشستگی تأسیس و سالمندانه بازنشسته را یاری کنند.