اهداف: هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمر ینات ویبریشن تمام بدن و دوره بی تمرینی بر عملکرد عصبی عضلانی مردان سالمند سالم بود.

مواد و روش‌ها: 30 مرد سالمند (9/6±70) دردو گروه 15 نفره تمرینات ویبریشن تمام بدن و گروه کنترل قرار گرفتند. قبل و پس از انجام هشت هفته تمرینات و بعد از چهار، شش و هشت هفته بی تمرینی آزمون‌های 5- به عمل آمد که آزمون‌هایی برای ارزیابی عملکرد عصبی -عضلانی در افراد Time Up & Go و  Chair Stand-5  سالمند می‌باشند.

یافته‌ها: نتایج روش های آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و تحلیل واریانس یک راهه نشان دادند که پس از انجام تمرینات، عملکرد عصبی-عضلانی آزمودنی ها در گروه تمرینات ویبریشن تمام بدن بطور معنی داری بهبود یافت (P≤0/05). همچنین در گروه تمرین ویبریشن تمام بدن بین پس‌آزمون و شش و هشت هفته بی‌تمرینی اختلاف معنی‌داری مشاهده شد (P≤0/05).

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می‌توان گفت که تمرینات ویبریشن تمام بدن می‌توانند تأثیر معنی‌داری بر عملکرد عصبی عضلانی افراد سالمند داشته باشند و احتمال افتادن و به زمین خوردن سالمندان را کاهش دهند. ضمن اینکه اثرات این تمرینات ماندگار نیستند و پس از شش هفته بی تمرینی به سطح قبل از تمرینات رسیده‌اند و این احتمال وجود دارد که بتوان تمرینات ویبریشن تمام بدن را به عنوان یک تمرین تعادلی ایمن برای سالمندان توصیه کرد.