اهداف: تحقیق حاضر به منظور بررسی ارتباط مولفه‌های ترکیب بدنی با تعادل ایستا، پویا و سا‌بقه زمین خوردن در افراد سا‌لمند فعال انجام شد.

مواد و روش‌ها: این پژوهش، یک تحقیق ارتباط سنجی بود، که در آن 45 زن سالمند فعال، به صورت داوطلبانه مشارکت نمودند. به منظور تعیین میزان مولفه های ترکیب بدنی (توده چربی بدن، توده بدون چربی بدن، شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به دور باسن) آزمودنی‌ها از دستگاه Body Composition Analyzer وجهت تعیین تعادل ایستا و پویا به ترتیب از آزمون‌های ثبات وضعیتی و خطر افتادن به وسیله دستگاه تعادلی بایودکس استفاده شد. تعداد زمین خوردن افراد دریک سال گذشته ازطریق پرسش از افراد محاسبه شد. تجزیه و تحلیل آماری، با استفاده از آزمون ‎همبستگی پیرسون، در سطح معنی‌داری P≤0/05 و با نرم افزار SPSS انجام شد.

یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین تمامی مولفه‌های ترکیب بدنی با تعادل ایستا، پویا و‌ تعداد زمین خوردن ارتباط معناداری وجود داشت (P≤0/05).

نتیجه‌گیری: یافته‌های این تحقیق نشان دادند که بین همه مولفه‌های ترکیب بدنی با شاخص‌های تعادل ایستا، پویا و تعداد زمین خوردن درافراد سالمند فعال، ارتباط معناداری وجود دارد. بنابراین، به نظر می‌رسد فعالیت بدنی از طریق بهبود فاکتورهای ترکیب بدنی افراد سالمند موجب ارتقای تعادل ایستا، پویا و کاهش میزان زمین خوردن این افراد می‌گردد.