اهداف: مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان تداخلات دارویی بالقوه در بین بیماران سالمند بستری در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان شهید باهنر کرمان طراحی و انجام گردید.

مواد و روش‌ها: در مطالعه مقطعی حاضر نسخ 24 ساعت اول تمامی بیماران سالمند بستری در بخش مراقبت های ویژه از تاریخ 1/1/1388 تا 1/1/1389 از نظر تعداد و نوع تداخلات دارویی و عواملی از قبیل تعداد داروهای دریافتی، سن، جنس، مدت زمان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه و تعداد پزشکان تجویز کننده دارو مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تعیین تعداد و نوع تداخلات داروی از کتاب مرجع تداخلات دارویی Facts استفاده گردید و به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها در نرم افزار آماری SPSS 18 متناسب با اهداف پژوهش از آمار توصیفی، آزمون های آماری همبستگی پیرسون، تی مستقل و آنالیز واریانس استفاده شد.

یافته‌ها: در مجموع 77 قلم داروی متفاوت در نسخ بیماران مشخص گردید و در کل 394 مورد تجویز دارو در نسخه ها یافت شد که به طور متوسط سهم هر بیمار، 5/62 دارو (1/5=SD) بود. در مجموع بررسی داروهایی که بیماران بخش مراقبت‌های ویژه در 24 ساعت اول دریافت کرده بودند، 108 مورد تداخل دارویی یافت گردید. از نظر نوع تداخل تداخلات تاخیری (Delayed)، متوسط (Moderate) و امکان‌پذیر (Possible) بیشترین درصد تداخلات را به خود اختصاص داده بودند. چهار مورد تداخل دارویی ماژور رخ داده به ترتیب بین 1) سایمیتیدین و متادون 2) فورسماید و آمیکاسین 3) فنی توئین و دوپامین و 4) هپارین و آسپیرین رخ داده بود. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان‌دهنده ارتباط معنادار بین تعداد تداخلات دارویی با تعداد داروی تجویز شده بود. نتایج آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه نیز نشان داد که میانگین تعداد تداخلات دارویی در بیمارانی که با بهبودی از بخش مرخص شده بودند بیشتر از سایر بیماران بود.

نتیجه‌گیری: بیماران سالمند بستری در بخش مراقبت‌های ویژه در خطر بالایی از تداخلات دارویی قرار دارند که این امر مستلزم توجه بیشتر تیم درمانی به این موضوع می‌باشد.