اهداف: جمعیت سالمندان در ایران رو به افزایش است. تغذیه یکی از عوامل مهم تعیین‌کننده سلامت سالمندان است. شواهد قابل توجهی وجود دارد که نشان می دهد مصرف کم میوه و سبزیجات مهم‌ترین عامل خطر برای بیماری‌های مزمن است. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان مصرف میوه و سبزیجات در سالمندان شهر زاهدان انجام گرفته است.

مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی دارای جنبه‌های تحلیلی بوده که بر روی 300 سالمند 60 سال و بالاتر بستری در بیمارستان‌های شهر زاهدان انجام گرفته است. روش نمونه‌گیری در دسترس، ابزار پژوهش پرسشنامه پژوهشگر ساخته بوده که روایی محتوی و نیز پایایی آن تعیین و تایید گردید. برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی (فراوانی و درصد) و آمار استنباطی (آزمون کای دو) و با اطمینان بیش از %99 استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد میانگین سنی واحدهای مورد پژوهش 7/5±68/8 بود، واز نظر میزان تحصیلات 70درصد سالمندان مورد پژوهش بی‌سواد بودند. 69/6درصد ساکن شهر و 30/4درصد ساکن روستا بودند. از نظر وضعیت تاهل 69/7درصد واحدهای مورد مطالعه متاهل و 29/3درصد همسر فوت شده بودند. همچنین 97/7درصد واحد های مورد پژوهش کمتر از میزان توصیه شده از سبزیجات و 64 درصد کمتر از میزان توصیه شده از میوه‌ها استفاده می‌کرده‌اند. بین تحصیلات (P=0.001) و تأهل (P<0.001) و مصرف سبزیجات همچنین بین شهری و روستایی بودن (P<0.002) و تحصیلات (P<0.001)با مصرف میوه رابطه آماری معنادار وجود داشت و بین جنسیت و میزان مصرف میوه و سبزیجات رابطه آماری معناداری یافت نشد. مهمترین موانع عدم مصرف کافی میوه و سبزیجات عدم آگاهی، مشکلات اقتصادی و مشکلات دهانی و دندانی بوده است.

نتیجه‌گیری: میزان مصرف میوه و سبزیجات در سالمندان مورد مطالعه بسیار کم است و با توجه به اهمیت نقش مصرف کافی میوه و سبزیجات در سلامت سالمندان برنامه‌ریزی آموزشی و مداخلات تغذیه‌ای برای این گروه ضروری است.