اهداف: این تحقیق به منظور بررسی تجارب سالمندان و مراقبین عضو خانواده شهر تبریز در خصوص وضعیت دوستدار سالمند بودن شهر تبریز انجام گرفت تا امکان ارایه پیشنهادات کاربردی برای ارتقای وضعیت شهر مهیا گردد.

مواد و روش‌ها: این پژوهش به صورت مطالعه کیفی در سال 1389 در 4 مرکز بهداشتی درمانی ‌کلان‌شهر تبریز انجام یافت. در این مطالعه 4 بحث گروهی جداگانه با حضور سالمندان یا مراقبین عضو خانواده آنان‌ انجام و کلا 32  نفر در این بحث‌ها حضور داشتند.

یافته‌ها: درمطالعه حاضر، نظرات در طبقات خانه، حمل و نقل و معابر، پارک‌ها جمع‌آوری گردید. در کل بیشترین تجربه از وجود موش‌های فاضلاب و وضعیت حمل و نقل اتوبوس شهری بود. در مرکز منظریه بیشترین تجربه ناخوشایند از حمل و نقل و ایستگاه‌های اتوبوس اعلام گردید. در مرکز منتظری وجود موش‌های فاضلاب و مشکلات معتادان در پارک عنوان شد. در مرکز جمشید عدم وجود سیستم فاضلاب عمده‌ترین نگرانی بود. در مرکز زعفرانیه مسیر بد اتوبوس و حیوانات موذی مهم‌ترین مشکل ذکر شد.

نتیجه‌گیری: استانداردسازی حمل و نقل درون‌شهری، کاهش هزینه‌های تاکسی، تامین سیستم دفع فاضلاب، مبارزه باحیوانات موذی، آموزش‌های‌ رسانه‌ای، نصب تابلوهای ویژه‌ سالمندان، تعبیه صندلی درخیابان‌ و محله‌ها، استانداردسازی پارک‌ها، فراهم‌کردن امنیت‌ ازجمله فعالیت‌هایی است که باید با مشارکت سیاست‌گذاران، مردم و سالمندان در راستای دوستدار سالمند شدن محیط زندگی آنان‌ صورت پذیرد.