اهداف: پژوهش دربارۀ مسائل و مشکلات مرتبط با سالمندی به‌منظور ارتقای کیفیت زندگی این قشر از جمعیت، از دغدغه‌‌‌های عمدۀ جهان امروز به‌شمار می‌رود. تحقیق حاضر با هدف مقایسۀ میزان سلامت عمومی و کیفیت خواب سالمندان ساکن در منزل و سالمندان ساکن در سرای سالمندان انجام شد.

مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی‌تحلیلی است. جامعۀ آماری این تحقیق تمامی زنان و مردان سالمند شصت سال به‌بالای ساکن در سرای سالمندان و ساکن در منزل شخصی در شهر تبریز بوده است. نمونۀ این پژوهش شامل ۱۰۰ سالمند بود؛ یعنی۵۰ مرد و ۵۰ زن که ۵۰ سالمند ساکن در خانه و ۵۰ سالمند ساکن سرای سالمندان بودند که به روش نمونه‌گیریِ دردسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌‌‌ها از دو پرسش‌نامۀ سلامت عمومی گلدبرگ (28-GHQ) و کیفیت خواب پیزبورگ (PSQI) استفاده شد و سپس، داده‌‌‌ها با آزمون تحلیل پراکنش چندمتغیره (MANOVA) بررسی شدند.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین سالمندان ساکن در خانه و سالمندان ساکن در سرای سالمندان از دو نظر تفاوت معنا‌داری، در هر دو گروه، وجود دارد (۰/۰۰۱=P): ۱. ازنظر کیفیت خواب و مؤلفه‌‌‌های آن، شامل کیفیت ذهنی خواب، زمان لازم برای به‌خواب‌رفتن، کل مدت خواب، کارایی خواب معمول، اختلالات خواب، مصرف دارو‌‌های خواب‌آور و اختلال عملکرد روزانه؛ ۲. ازنظر سلامت عمومی و مؤلفه‌‌‌های آن، شامل نشانه‌‌‌های جسمانی، اضطراب، اختلال در عملکرد اجتماعی و افسردگی.

نتیجه‌گیری: یافته‌‌‌های پژوهش حاکی‌از آن است که سالمندان ساکن سرای سالمندان در‌مقایسه‌ با سالمندان ساکن در خانه، نشانه‌‌‌های اضطراب و افسردگی و نشانه‌‌‌های جسمانی و اختلال کارکرد اجتماعی بیشتری دارند. همچنین، نتایج نشان داد که سالمندان ساکن سرای سالمندان درمقایسه‌با سالمندان ساکن خانه، کیفیت خواب ضعیفی دارند. در آینده، گسترش مؤسسات نگهداری سالمندی اجتناب‌ناپذیر است؛ بنابراین، توجه هرچه‌بیشتر به اوضاع محیط زندگی سالمندان ساکن مؤسسات، ضروری به‌نظر می‌‌رسد.