اهداف: ازطرفی، افزایش روزافزون جمعیت سالمندان و ازطرف‌ِدیگر، تغییرات اجتماعی‌‌اقتصادی و شیوۀ زندگی فردی و خانوادگی باعث افزایش تعداد مؤسسات نگهداری سالمندان شده است. هدف پژوهش حاضر، مقایسۀ ترس از مرگ در بین سالمندان مقیم در سرای سالمندان و ساکن در منازل شهر اصفهان است.

مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع مقطعی‌تحلیلی و جامعۀ آماری موضوع مطالعه، تمام سالمندان ۶۰ سال به‌بالای ساکن در مناطق چهارده‌گانۀ شهر اصفهان و سالمندان مقیم در سرای سالمندان صادقیه است. شرکت‌کنندگان در این پژوهش، ۳۰۰ سالمند بودند که ۱۰۲ نفر مقیم سرای سالمندان، یعنی ۳۱ مرد و ۷۱ زن و ۱۹۸ نفر مقیم جامعه بودند؛ یعنی ۹۷ مرد و ۱۰۱ زن. سالمندان مقیم جامعه، با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و سالمندان مقیم سرای سالمندان به شیوۀ نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و ازطریق پرسش‌نامۀ ترس از مرگ کالتلستر در معرض ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات گردآوری‌شده، از روش‌های آماری پارامتریک آزمون کای اسکوئر و تی مستقل استفاده شده است.

یافته‌ها: یافته‌های این پژوهش نشان داد میانگین نمرۀ کل ترس از مرگ نیز در گروه سالمندان ساکن منازل ۱۵/۶±۷۰/۵ و به‌طور معناداری، بیشتر از گروه سالمندان ساکن سرای سالمندان بود (۰/۰۰۱=P).

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه، نشان داد ترس از مرگ در سالمندان ساکن در منازل شهر اصفهان، بیشتر از سالمندان ساکن در سرای سالمندان است. لازم است دست‌اندرکاران نظام‌های بهداشتی در تمامی بخش‌ها، این نکته را مدنظر قرار دهند و با ارزیابی علل و استمداد از سایر ارگان‌های مربوط، گام مؤثری برای کاهش ترس از مرگ سالمندان بردارند.