اهداف: هدف این تحقیق، رواسازی و تعیین پایایی نسخه ترجمه‌شده فارسی "کارآمدی اُفتادن-فرم بین‌المللی" بود.

مواد و روش‌ها: جامعه آماری تحقیق، تمامی سالمندان مرد و زن شهر اراک در سال 91-1390 و نمونه آماری، دو گروه سالمندان مرد و زن(بالای 60 سال، میانگین سنّی=6/41±68/79 سال) ساکن در اراک (203 و 120 آزمودنی، به ترتیب برای تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی) بود که به روش در دسترس انتخاب شد. معیار تعیین حجم نمونه، به ازای هر سؤال، حداقل 5 نفر بود. داده‌ها به وسیله نسخه فارسی «مقیاس کارآمدی افتادن-فرم بین‌المللی» جمع‌آوری شد که میزان نگرانی از افتادن را در انجام 16 فعّالیّت زندگی روزانه می‌سنجد. پایایی درونی با آلفای کرونباخ 0/98 و پایایی آزمون مجدد با ضریب همبستگی پیرسون 0/70 تأیید شد.

یافته‌ها: مقیاس کیسر-میر-اُلکین، 0/965 و معنی‌دار بود که نشان دهنده کفایت نمونه است. تحلیل عاملی به روش تحلیل مؤلفه اصلی و چرخش واریماکس، به استخراج یک عامل با ارزش ویژه بیش از یک (12/474) انجامید که %77/96 واریانس را پیش‌بینی کرد. بار عاملی 16پرسش‌ بین 0/637 تا 0/859 بود. پایایی درونی عالی بود (آلفای کرونباخ 0/98) و پایایی آزمون مجدد بین 1 تا 2 هفته (36نفر و %50 زن) خوب به دست آمد(ضریب همبستگی پیرسون 0/70). عملیّات آماری با SPSS-16 انجام شد.

نتیجه‌گیری: براساس نتایج، نسخه فارسی «مقیاس کارآمدی افتادن- بین المللی»، دارای روایی و پایایی قابل قبول برای جامعه سالمندان ایرانی می‌باشد و می‌تواند در شرایط پژوهشی و بالینی مورد استفاده قرار گیرد.