اهداف: گرلین تام پلاسمایی در ایزوفورم های آسیل دار و بدون آسیل هنگام چاقی، هایپرگلیسمی، سوء تغذیه، ورزش و محدودیت کالری تغییر می‌کند. مطالعات علمی نیمرخ تغییرات و پاسخ هورمون گرلین تام را به دنبال ورزش‌های هوازی ناهمگون نشان داده است. ازآنجا که فعالیت پیاده‌روی به صورت آرام یا نسبتاً تند، در متن فعالیت‌های روزمره اقشار میانسال و سالمند جریان دارد، هدف پژوهش حاضر بررسی این پرسش است که آیا میانگین تعداد گام روزانه با سطح پایه ایزوفورم گرلین آسیل دار زنان یائسه به سبک‌های زندگی متفاوت، وابسته است؟

مواد و روش‌ها: چهل زن یائسه سالمند (سن 4/6±55/9 سال) بدون عوراض قلبی-عروقی و متابولیک یا ارتوپدی و بر مبنای تعداد گام روزانه به دو گروه فعّال (بیست نفر) و کم متحرک (بیست نفر) تفکیک شدند.

یافته‌ها: میانگین تعداد گام روزانه گروه فعّال (2659±8022) نسبت به گروه کم تحرک (913±3450) به صورت معنادار بالاتر بود. غلظت‌های پایه گرلین فعّال در دو گروه فعّال (195.4±131 pg/ml) و کم تحرک (73±pg/ml 165/4) تفاوت معناداری نداشت همچنین ارتباط معناداری میان سطح گرلین آسیل دار و تعداد گام روزانه آنان به دست نیامد (05/P<0). تغییرات انسولین ناشتا در دو گروه تفاوت معناداری نداشت و ارتباط آن با تعداد گام روزانه نیز معنادار نبود (05/P<0). با این حال پارامترهای آنتروپومتری BMI, % BF, WHR در دو گروه، معنادار و ارتباط معکوس با تعداد گام روزانه را نشان داد (0/05>P).

نتیجه‌گیری: افزایش حجم فعالیت بدنی زنان سالمند یائسه با کاهش عوامل خطرزای بیماری‌های مزمن و کنترل چاقی ارتباط پیدا می‌کند. به علاوه افزایش تعداد گام روزانه (حداقل به اندازه 8000 گام در روز) تاثیری بر تغییر سطوح هورمون‌های گرلین آسیل دار و انسولین ناشتا نداشت. به نظر می‌رسد که مطابق شواهد علمی آستانه حداقل 10000 گام روزانه، احتمالاً برای دستیابی به ایجاد پاسخ سازگاری‌های متابولیک این هورمون اشتها در افراد بزرگسال و میانسال قابل توجه باشد که به مراتب پایین‌تر از حجم فعالیت بدنی زنان فعّال در این مطالعه مقطعی است.