اهداف: هدف پژوهش حاضر، ارزیابی نقص تقسیم توجه در بیماران آلزایمر (AD) با استفاده از روش تکلیف دوگانه است تا مشخص شود که آیا از این روش می‌توان برای تشخیص زودهنگام AD استفاده کرد یا خیر.

مواد و روش‌ها: 23 فرد مسن (یازده زن و دوازده مرد) به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند: سیزده بیمار AD و ده فرد مسن سالم گروه کنترل. کاربندی آزمایشی شامل کوشش‌های مجزا و هم‌زمان با دو سطح دشواری بود. در وضعیت تک‌کاره از شرکت‌کنندگان خواسته شد ماه‌های سال را با ترتیب معمولی (آسان) و معکوس (دشوار) پشت سرهم بیان کنند. آن‌ها یک تکلیف بینایی، فضایی و حرکتی کامپیوتری از نوع پیگردی را نیز اجرا کردند. در وضعیت دوگانه، شرکت‌کنندگان هم زمان با اجرای تکلیف پیگردی، یکی از تکالیف یادآوری ماه‌های سال را نیز اجرا می‌کردند. 

یافته‌ها: یک اثر تعاملی (بیماری×سطح دشواری) معنادار مشاهده شد. به این صورت که در بیماران AD افت عملکرد اجرای هم‌زمان دو تکلیف تابع سطح دشواری تکلیف بود، در حالی که برای افراد مسن گروه کنترل این گونه نبود. 

نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق حاضر درک ما در زمینه نقص‌های توجه بیماران AD را افزایش می‌دهد و نیز نشان می‌دهد در ارزیابی توجه افراد مبتلا به مشکلات شناختی، باید نقش بار شناختی تکالیف به‌کار رفته در روش تکلیف دوگانه نیز به‌عنوان یک عامل میانجی در نظر گرفته شود.