اهداف: در این پژوهش، رابطه حرمت خود و شادکامی و مقایسه این دو متغیر در دو گروه سالمندان مقیم مراکز شبانه روزی و مقیم‌ خانه مورد بررسی قرار گرفت.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است در این پژوهش برای سالمندان مقیم در مراکز شبانه روزی و سالمندان مقیم در خانه از نمونه گیری دردسترس استفاده می شود. تعداد افراد جامعه درگروه مراکز شبانه روزی416 نفر بودند که طبق جدول مورگان 60 سالمند مقیم در مراکز شبانه روزی (30 زن و 30 مرد) به عنوان نمونه پژوهش و برای مقایسه 60 نفر از سالمندان مقیم در خانه (30 زن و 30 مرد) به عنوان نمونه دیگر پژوهش تعیین شدند، که جمعاً 120 نفر می‌شوند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه جمعیت‌شناختی، پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه حرمت خود استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از همبستگی پیرسون و آزمون t برای دو گروه مستقل استفاده شد.

یافته‌ها: رابطه حرمت خود و شادکامی در دو گروه از لحاظ آماری در سطح کمتر از 0/01 معنادار بود و تفاوت میانگین حرمت خود و شادکامی سالمندان مقیم مراکز شبانه روزی با سالمندان مقیم در خانه اختلاف آماری معناداری نشان دادند(0/01>P).

نتیجه‌گیری: سالمندان مقیم خانه، دارای حرمت خود و شادکامی مطلوب‌تری نسبت به سالمندان مقیم مراکز شبانه روزی بودند.