اهداف: رشد و گسترش شهرها و تغییرات به وجود آمده در طرح‌ها و مناظر شهری همگام با افزایش جمعیت و سیر صعودی سن افراد هماهنگی لازم را نداشته و از ارایه و انجام بسیاری از طرح‌ها به خوبی می توان دریافت که توجه لازم به همه اقشار جامعه از جمله سالمندان و معلولین نمی شود. بدین ترتیب همواره قشرهایی از مردم هستند که با مشکلات عدیده اعم از مناسب سازی محیط و عدم وجود منظر مناسب شهری روبرو بوده و جایگاه مناسبی برای حضور نمی یابند. 

مواد و روش‌ها: سالمندان از جمله اقشاری هستند که با مشکلات زیادی در شهر مواجه می‌باشند. با وجود تمایل سالمندان برای شرکت در تعاملات اجتماعی و استفاده از فضای شهری، این دسته از افراد از فضای شهری مناسبی که امکان زندگی مستقل را برای آنان فراهم سازد، برخوردار نیستند. به بیان دیگر، سالمندان دوست دارند تا با انجام مسئولیت ها و ایجاد روابط اجتماعی با همسایگان، ثابت کنند که همچنان از توانایی دوران جوانی برخوردار هستند. اما آیا فضاهای شهری در شهرهای ما نیازهای سالمندان را برآورده می‌کنند و آیا تسهیلات مناسب را برای این قشر از جامعه تأمین می‌نمایند؟

یافته‌ها: به یقین عوامل متعددی نظیر کاربری اراضی، بافت شهری، دسترسی و منظر شهری در طراحی شهر تاثیرگذار هستند. این پژوهش به بررسی تأثیر عامل منظر شهری بر تعامل اجتماعی سالمندان در شهر می‌پردازد.

نتیجه‌گیری: بدیهی است که این عامل نقش بسیار مهمی در مسیر یابی داشته و با نیازهای سالمندان و اختلالات بینایی و شناختی آنان مرتبط می باشد. مقاله حاضر به بررسی این مسئله در محله قیطریه تهران (به عنوان نمونه موردی) می‌پردازد و در پایان راهنمای مرتبط با این مسئله را ارائه می‌دهد.