اهداف: افزایش امید به زندگی و کاهش میزان باروری باعث افزایش سالمندان در سراسر جهان گردیده است. با توجه به این افزایش و مطرح بودن نیازهای خاص این مرحله از زندگی بررسی کیفیت زندگی سالمندان اهمیت می‌یابد. مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی سالمندان مرکز بهداشت جنوب تهران و متغیرهای دموگرافیک موثر بر آن صورت گرفت.

مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد. تعداد افراد مورد مطالعه 132 نفر است که به صورت نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. گردآوری داده ها به روش مصاحبه ساختاری و ابزار آن پرسش‌نامه خصوصیات دموگرافیک و ابزار بررسی کیفیت زندگی از نوع فرم کوتاه بود. داده‌ها با کمک روش‌های آماری توصیفی و تحلیلی مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته‌ها: میانگین مجموع نمرات بعد فیزیکی 24/42±54/42 و میانگین مجموع نمرات بعد روانی 24/04±55/19 بود. میانگین سن افراد 6/86±67/98 بود. بین سن و کیفیت زندگی رابطه معکوس و معنی‌داری وجود داشت نمرات کیفیت زندگی در مردان بالاتر از زنان بود. و افراد متاهل نسبت به افراد مجرد کیفیت زندگی بالاتری داشتند. بین سطح تحصیلات و کیفیت زندگی رابطه مستقیم و معنی‌داری وجود داشت. افرادی که با همراه زندگی می کردند نسبت به افراد تنها کیفیت زندگی بالاتری داشتند. رابطه معنی‌داری بین فعالیت بدنی و کیفیت زندگی نشان داده شد. اما بین شاخص توده بدنی و کیفیت زندگی رابطه معنی‌داری نبود.

نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از متوسط بودن کیفیت زندگی سالمندان و تحت‌تاثیرقرار گرفتن ابعاد کیفیت زندگی توسط عوامل زمینه‌ای و ضرورت برنامه‌ریزی برای ارتقای کیفیت زندگی سالمندان و آگاهی دادن به سالمندان در خصوص فواید اصلاحات رفتاری بر کیفیت زندگی آن‌ها می‌باشد.