اهداف: این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی گشتالت درمانی بر افزایش شادکامی سالمندان انجام شده است.

مواد و روش‌ها: طرح پژوهشی حاضر از نوع آزمایشی با پیش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه کنترل است. جامعه آماری شامل سالمندان عضو کانون جهان‌دیدگان شاد بود. با استفاده از چک لیست ملاک‌های ورود و خروج و اجرای آزمون کوتاه شناختی تعداد 50 نفر از سالمندان مورد ارزیابی و از میان آنان 28 نفر واجد شرایط ورود به مطالعه انتخاب شده و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مقیاس شادکامی آکسفورد برای دو گروه اجرا شد. جلسات گشتالت درمانی برای گروه مداخله به‌صورت هفتگی در هشت جلسه برگزار گردید. پس از جمع آوری داده‌های پس آزمون، تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون آماری t برای گروه‌های مستقل انجام شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت میانگین نمرات شادکامی دو گروه معنی‌دار است و گشتالت درمانی به‌صورت معنی‌دار موجب افزایش شادکامی سالمندان می‌شود (P<0/01). همچنین مقایسه نمرات میانگین پیش‌آزمون و پس‌آزمون در دو گروه حاکی از افزایش نمرات شادکامی در کلیه خرده مقیاس‌ها در مقطع پس‌آزمون با اختلاف معنی‌دار بود (P=0/000).

نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که گشتالت درمانی می‌تواند در ارتقای عواطف مثبت و شادکامی سالمندان مفید باشد. اجرای چنین جلسات گروهی در اقامتگاه‌ها و مراکز تجمع سالمندان توصیه می‌شود.