اهداف: استئوآرتریت شدید زانو در زمره یکی از 5 بیماری قرار دارد که بیشترین سهم را در ایجاد ناتوانی در زنان و مردان غیربستری سالمند دارد. در این پ‍ژوهش دو روش درمانی در زنان گروه سنی 75-50 سال مورد مقایسه قرار گرفتند.

مواد و روش‌ها: در این پژوهش تعداد 40 بیمار زن در گروه سنی 75-50 سال که به استئوآرتریت شدید زانو مبتلا بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از تصادفی سازی در دو گروه با تعداد یکسان، روش درمان معمول برای گروه اول (کنترل) و روش درمان معمول همراه با کشش مفصلی برای گروه دوم (مورد) درنظرگرفته شدند. متغیر پاسخ در این مطالعه، شدت درد بیماران بود که به صورت دو حالتی (شدید، ضعیف) و در 10 جلسه درمانی مورد سنجش قرار گرفت. به علت وجود داده‌های گم شده، داده‌ها به روش رگرسیونی multiple-imputation-based generalized estimating equations (MI-GEE) و به کمک نرم‌افزار R مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفتند. نتایج به صورت نسبت‌های شانس و فواصل اطمینان مربوطه گزارش شده‌اند.

یافته‌ها: در مدل رگرسیونی چند متغیره، ارتباط معنی‌دار آماری بین روش درمان و شدت درد به‌دست آمده است. نسبت شانس درد در روش درمان معمول همراه با اعمال کشش مفصلی نسبت به روش درمان معمول برابر 0/28 می‌باشد (0/65-0/12 :CI:95%).

نتیجه‌گیری: درمان معمول همراه با اعمال کشش مفصلی در مقایسه با درمان معمول سبب کاهش معنی‌دار درد بیماران مبتلا به استئوآرتریت شدید زانو می‌گردد.