اهداف هدف از مقاله حاضر، بررسی وضعیت افسردگی در میان سالمندان مقیم آسایشگاه صدیق شهر خرم‌آباد و عوامل مرتبط با آن بود.
مواد و روش ها این مطالعه یک مطالعه توصیفی-تحلیلی بود. واحد نمونه‌گیری، سالمندان مقیم سرای سالمندان صدیق شهر خرم آباد در محدوده سنی 58 تا 92 سال در سال 1392 بودند که از آن میان سالمندان 60 سال به بالا به روش سرشماری انتخاب شدند. وضعیت افسردگی در آنها با مقیاس 15 سوالی افسردگی سالمندان که برای سالمندان ایران استاندارد شده، مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت سنجش ارتباط بین افسردگی و فاکتورهای جمعیت شناختی از آزمون تی مستقل و تست دقیق فیشر و نرم‌افزار SPSS نسخه 19 استفاده شد.
یافته ها در این مطالعه، 36% افراد فاقد افسردگی و 64% درجاتی از افسردگی را نشان دادند. از میان افراد افسرده، %2/28 افسردگی خفیف، %2/19 افسردگی متوسط و %6/16 افسردگی شدید داشتند. بین افسردگی سالمندان و سن و سطح تحصیلات آنان رابطه آماری معنی‌داری مشاهده شد. به طوری‌که با افزایش سن، شیوع افسردگی کاهش می‌یافت (000/0>P) و با افزایش سطح تحصیلات شیوع افسردگی کمتر مشاهده می‌شد (01/0>P). بین شیوع افسردگی و سایر متغیرهای جمعیت‌شناختی رابطه آماری معنی‌داری مشاهده نشد.
نتیجه گیری با توجه به شیوع بالای افسردگی در جمعیت سالمندان مقیم آسایشگاه‌ها، بررسی و غربالگری سالمندان مقیم سرا به ویژه سالمندان جوان‌تر و دارای سطح تحصیلات پایین‌تر از نظر ابتلای به افسردگی ضروری به نظر می‌رسد.