دوره 9، شماره 4 - ( زمستان 1393 )                   جلد 9 شماره 4 صفحات 315-306 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Ghavi S, Golmohamadi B, Sohrabi M, Karimi N, Rahimi M, Sahaf R. The Effect of Whole Body Vibration Exercise, Mental Practice on Balance of Elderly Men. Salmand: Iranian Journal of Ageing 2015; 9 (4) :306-315
URL: http://salmandj.uswr.ac.ir/article-1-770-fa.html
قوی سمیرا، گل‌محمدی بهروز، سهرابی مهدی، کریمی نورالدین، رحیمی مصطفی، صحاف رباب. بررسی تأثیر تمرین ویبریشن کل بدن و تمرین ذهنی بر تعادل مردان سالمند. سالمند: مجله سالمندی ایران. 1393; 9 (4) :306-315

URL: http://salmandj.uswr.ac.ir/article-1-770-fa.html


1- دانشگاه سمنان
2- فردوسی مشهد
3- علوم بهزیستی و توانبخشی
4- دانشگاه علوم پزشکی بقیه‌الله (عج)، تهران، ایران. ، mostafa.rahimi20@gmail.com
چکیده:   (8210 مشاهده)

اهداف: هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر تمرین ویبریشن کل بدن و تمرین ذهنی بر تعادل ایستا و پویای مردان سالمند بود.

مواد و روش‌ها: جامعه آماری مردان سالمند 60 تا 80 ساله شهر مشهد بودند، که بدین منظور 42 نفر مرد سالمند و سالم، انتخاب و به صورت تصادفی به چهار گروه تمرین ویبریشن (n=12)، ذهنی (n=10)، ترکیبی (n=10) و کنترل (n=10) تقسیم شدند. گروه تمرین ویبریشن تمرینات را به مدت 8 هفته و بر اساس اصل اضافه‌بار با فرکانس 35-30 هرتز و دامنه 5-8 میلی متر انجام دادند. گروه ذهنی نیز به تمرین ذهنی آزمون زمان برخاستن و راه رفتن ‏پرداختند. گروه تمرین ترکیبی مشابه با دو گروه تمرینی ویبریشن و ذهنی به انجام تمرینات پرداختند. تعادل ایستا و پویا به ترتیب با آزمون‌های ثبات وضعیتی و زمان برخاستن و راه رفتن ارزیابی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون آماری تحلیل واریانس یک راهه و همچنین آزمون تعقیبی Gabriel استفاده شد (0/05≥α).

یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت معنی‌داری بین گروه‌ها در تعادل ایستا وجود دارد (0/004=P)، این اختلاف معنی‌دار بین گروه کنترل با گروه‌های تمرین ذهنی (0/005=P) و ترکیبی (0/026=P) است، اما تفاوت معنی‌داری بین گروه کنترل با گروه ویبریشن (0/422=P) و گروه‌های تجربی با یکدیگر مشاهده نشد. در بررسی تعادل پویا نیز مشخص شد که اختلاف معنی‌داری بین گروه‌ها وجود دارد (0/001=P)، این اختلاف مربوط به گروه کنترل با گروه‌های ویبریشن (0/001=P)، ذهنی (0/004=P) و ترکیبی (0/001=P) می‌باشد. علاوه بر این، اختلاف معنی‌داری بین سه گروه وجود نداشت.

نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر به نظر می‌رسد یک دوره هشت هفته‌ای تمرین ویبریشن، ذهنی و ترکیبی می‌تواند سبب بهبود تعادل پویا، همچنین تمرین ذهنی و ترکیبی باعث بهبود تعادل ایستا در مردان سالمند می‌شود.

متن کامل [PDF 437 kb]   (3311 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1393/5/15 | پذیرش: 1393/9/10 | انتشار: 1393/10/11

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به نشريه سالمند: مجله سالمندي ايران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Ageing

Designed & Developed by : Yektaweb