اهداف: سالمندی با بی‌نظمی جنبه‌های عملکرد ایمنی همراه است و در این دوران با فرایند پیری پاسخ‌های ایمنی کاهش می‌یابد. به‌عبارت‌دیگر، با کاهش سلول‌های سیستم ایمنی -که توانایی شناسایی و حمله مستقیم به سلول آلوده را دارند-، پاسخ‌های ایمنی کاهش می‌یابد و در پی آن نقص ایمنی روی می‌دهد. ازآنجاکه فعالیت ورزشی می‌تواند بر عملکرد ایمنی تأثیر داشته باشد و از طرفی پیری با بی‌نظمی ایمنی پیش‌رونده همراه است، شناخت درباره اثرات ورزش بر عملکرد ایمنی در دوران سالمندی اهمیت می‌یابد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات ترکیبی (هوازی-مقاومتی) بر غلظت ایمونوگلوبولین‌ها و کورتیزول سرمی مردان سالمند غیرفعال بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه‌تجربی، 24 مرد سالمند سالم با دامنه سنی 70-60 سال و نمایه توده بدنی 22-25 کیلوگرم بر مترمربع به روش نمونه‌گیری دردسترس و هدفمند انتخاب و به‌طورتصادفی ساده به دو گروه تجربی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. در این پژوهش گروه تجربی، برنامه تمرین ترکیبی را انجام دادند و گروه کنترل همان شیوه زندگی غیرفعال خود را ادامه دادند. برنامه تمرین ترکیبی (هوازی-مقاومتی) شامل: دویدن روی نوارگردان برای مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه به‌مدت 20 دقیقه دویدن روی نوارگردان با شدت 60 تا 70درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره بود. برنامه تمرینات مقاومتی شامل 10 حرکت ایستگاهی به‌صورت دایره‌ای شامل: فلکشن ساق، اکستنشن ساق، پرس پا، اسکات، کشش زیر بغل، پرس سینه، حرکت صلیب با دمبل، جلو بازو، پشت بازو و حرکت پارویی با طناب بود که با بار اضافه معادل 70درصد یک تکرار بیشینه و 10 تکرار در دو وهله متوالی با زمان استراحت 30 ثانیه‌ای و دودقیقه‌ای بین هر ایستگاه و وهله صورت گرفت. در این پژوهش، نمونه‌های خونی 24 ساعت پیش از شروع تمرینات و 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین جمع‌آوری شد. مقادیر ایمونوگلوبولین‌های سرمی IgG ،IgM و IgA با دستگاه نفلومتری و کیت بیندینگ سایت و مقادیر کورتیزول سرمی به روش ایمونورادیومتریک با دستگاه گاماکانتر و کیت RIA اندازه‌گیری شد. برای برآورد اوج اکسیژن مصرفی، پروتکل ناختون روی دستگاه تردمیل مورداستفاده قرار گرفت. برای مقایسه میانگین‌های درون‌گروهی و بین‌گروهی، روش تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری به‌کار گرفته شد و نتایج در سطح معنی‌داری 0/05>P آزمایش شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد برنامه تمرین ترکیبی 12/75درصدی غلظت ایمونوگلوبولین G سرمی سالمندان را کاهش داد (0/04=P). باوجود اینکه غلظت سرمی ایمونوگلوبولین M به‌واسطه تمرینات ترکیبی، 15/93درصد کاهش یافت، اما این کاهش از نظر آماری معنی‌دار نبود (0/31=P). علاوه‌براین، در سطح IgA سرمی سالمندان تغییر معنی‌داری مشاهده نشد (0/90=P). غلظت کورتیزول سرمی در گروه تجربی به‌میزان 8/33درصد افزایش معنی‌دار یافت (0/001=P). براساس نتایج، تغییرات میانگین‌های بین‌گروهی در متغیرهای IgG ، IgM و IgA، تفاوت معنی‌دار نداشت (0/05>P). 
نتیجه‌گیری: انجام فعالیت‌های بدنی یکی از عوامل مؤثر بر تغییر روند کار سیستم دفاعی است که این امر به شدت، مدت، نوع تمرین و وضعیت آمادگی جسمانی، نوع تغذیه، حالات روحی و روانی و عوامل هورمونی بستگی دارد. براساس نتایج به‌دست‌آمده، تمرین شدید و طولانی‌مدت با افزایش روند کاتابولیکی ممکن است موجب تضعیف سیستم ایمنی شود.