دوره 10، شماره 2 - ( تابستان 1394 )                   جلد 10 شماره 2 صفحات 187-180 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- سازمان تامین اجتماعی، بیمارستان شهید دکتر فیاض بخش، تهران، ایران.
2- اداره کل آموزش، سازمان تامین اجتماعی، تهران، ایران.
3- مرکز تحقیقات سالمندی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران.
4- مرکز تحقیقات سالمندی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران. ، robabsahaf@ gmail.com
5- دفتر آمار و محاسبات اقتصادی، سازمان تامین اجتماعی مرکز، تهران، ایران.
چکیده:   (10723 مشاهده)

اهداف هزینه‌های نظام سلامت به دلایل متعددی ازجمله افزایش جمعیت سالمندان به طور فزآینده‌ای رو به افزایش است. استفاده بهینه ازمنابع محدود مالی و انسانی به ویژه در بخش بستری که سهم قابل توجهی از هزینه‌های نظام سلامت را به خود اختصاص می‌دهد، بیش از پیش ضروری است.
هدف از انجام  این مطالعه، بررسی طول مدت بستری غیر ضرور و هزینه‌های آن در سالمندان مبتلا به سکته مغزی در بخش مراقبت حاد بیمارستان شهید دکتر فیاض بخش تهران در سال1392 بود.
مواد و روش ها این پژوهش یک مطالعه توصیفی است که از سالمندان مبتلا به سکته مغزی بستری شده در بخش داخلی اعصاب (مراقبت حاد) بیمارستان شهید دکتر فیاض بخش تهران به عمل آمده است.
یافته ها به طور متوسط هر بیمار مبتلا به سکته مغزی 3/8 روز در بیمارستان بستری شده است. در حدود 59% از این بیماران می‌توانستند بخشی از خدمات بستری خود را طبق نظر متخصصین در بخش تحت حاد دریافت نمایند. به عبارت دیگر با انتقال مدتی از اقامت بیمار به بخش تحت حاد، مدت زمان بستری بیماران، قابل کاهش به 2/6 روز است. ضمنا میانگین هزینه هر بیمار و هر روز بستری دروضعیت موجود به ترتیب برابر با 000/ 800/11و 000/ 416/1 ریال بوده است که در صورت میسر بودن ادامه درمان بیماران در بخش تحت حاد، این رقم حدود 17% قابل کاهش بود. 
نتیجه گیری نتایج این پژوهش نشان داد که %25 از روز‌های بستری و %17 از هزینه‌هایی که در بخش  مراقبت حاد اتفاق می‌افتد، قابل انتقال به بخش مراقبت تحت حاد است.

متن کامل [PDF 2909 kb]   (4326 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سالمند شناسی
دریافت: 1393/11/16 | پذیرش: 1394/2/30 | انتشار: 1394/4/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.