اهداف: سالمندان ازجمله گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه هستند و پدیده سالمندآزاری ازجمله چالش‌های مطرح در حیطه مراقبت و حمایت از سالمندان است. پژوهش حاضر با هدف تعیین سوء‌رفتار خانگی با سالمندان روستایی شهرستان دزفول و ارتباط آن با کیفیت زندگی آنان در سال 1392صورت گرفت.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر مطالعه‌ای مقطعی از نوع همبستگی بود که نمونه‌گیری آن به‌شکل خوشه‌ای تصادفی انجام گرفت و در آن 210 سالمند 60 سال و بالاتر ساکن روستاهای شهر دزفول شرکت کردند. سالمندانی که براساس نسخه فارسی آزمون کوتاه وضعیت شناختی فاقد اختلال شناختی بودند، پس از کسب رضایت آگاهانه وارد مطالعه شدند. سپس پرسش‌نامه بررسی سوءرفتار خانواده نسبت به سالمندان، نسخه فارسی پرسش‌نامه SF-36 به‌منظور سنجش کیفیت زندگی از منظر سلامت و نیز پرسش‌نامه جمع‌آوری اطلاعات دموگرافیک و فردی برای آنان تکمیل گردید. داده‌ها پس از جمع‌آوری با به‌کارگیری آمار توصیفی و آزمون‌های مجذور کای و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: یافته‌های پژهش نشان داد که 60/5درصد از نمونه‌های پژوهش، حداقل یکی از انواع سوءرفتار را تجربه کرده بودند.بیشترین میزان شیوع سوءرفتار مربوط به غفلت عاطفی (38/6درصد) و کمترین آن مربوط به غفلت مراقبتی (7/3درصد) بود.در این مطالعه، گروه سالمندان بدون تجربه سوءرفتار، نسبت به سالمندان باتجربه سوءرفتار در کلیه ابعاد هشت‌گانه کیفیت زندگی به‌جز 2 بُعد عملکرد جسمانی و سلامت عمومی، به‌طور معنی‌داری از کیفیت زندگی بهتری برخوردار بودند (0/05>P).
نتیجه‌گیری: با وجود تأکید زیادی که در فرهنگ ما برای احترام به سالمند وجود دارد، سالمندان انواع مختلف سوءرفتار را تجربه می‌کنند؛ بنابراین، توجه ویژه و ایجاد حساسیت در افراد و سازمان‌های مرتبط با این پدیده به‌منظور پیشگیری از نتایج بلندمدت آن موردنیاز است.