اهداف: حمایت کننده مفصلی موجب فراهم شدن اطلاعات حس عمقی می­‌گردد. این اطلاعات برای حفظ تعادل مورد نیاز می‌باشند. هدف از این مطالعه تعیین اثر استفاده از حمایت‌کننده مفصلی زانو بر تعادل ایستا و پویا در مردان سالمند می­‌باشد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه کار آزمایی تصادفی بالینی 22 نفر سالمند در دو گروه مداخله و کنترل شرکت داده شدند. نوع مداخله پوشیدن زانوبند الاستیکی نرم بود. آزمون­‌های مورد استفاده عبارت بودند از: آزمون ایستادن با پای کنار هم، آزمون ایستادن تندوم، آزمون ایستادن روی یک پا که به عنوان آزمون­‌های تعادلی استاتیک در یکی از سه شرایط چشم باز و روی سطح سفت، چشم بسته و روی سطح سفت و چشم بسته روی سطح نرم اجرا شدند. آزمون­‌های تعادلی داینامیک شامل آزمون پنج بار نشستن و برخاستن از روی صندلی، آزمون راه رفتن سرعتی (در دو نوبت)، آزمون دستیابی (با چشم باز و بسته) و آزمون قدم زدن در مربع‌ها بود. به منظور بررسی تفاوت بین کارایی آزمون‌های تعادلی قبل و بعد از مداخله در دو گروه از تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت بین نتایج آزمون‌های استاتیک و داینامیک در مراحل مختلف در گروه مداخله و کنترل معنی‌دار نیست. در مقایسه بین دو گروه مداخله و کنترل نیز آزمون‌ها تفاوت دو گروه با یکدیگر معنی‌دار نبود.

نتیجه‌گیری: حمایت‌کننده مفصلی زانو نمی‌­تواند موجب بهبود کارایی عملکردهای تعادلی ایستا و پویا در مردان سالمند گردد. لذا تجویز آن با اهداف دیگر اختلال در کارایی تعادلی فرد ایجاد نمی­‌نماید.