اهداف: سالمندان یکی از گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه هستند که از نظر جسمی، روانی، اجتماعی و بهداشتی نیازهای ویژه‌ای دارند. سالمندشدن و به‌دنبال آن افزایش بیماری‌های مزمن، بیشتر باعث افزایش معلولیت، وابستگی و ناتوانی سالمندان جامعه می‌شود. با توجه به اینکه انواع حمایت اجتماعی در افزایش سلامت روانی سالمندان از اهمیت خاصی برخوردار است، پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی با بهزیستی روانی در سالمندان مراکز جامع توانبخشی روزانه سالمندان استان تهران، می‌پردازد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع همبستگی و جامعه پژوهش آن را کلیه سالمندان مراجعه‌کننده به مراکز جامع توانبخشی روزانه استان تهران در سال 1393 تشکیل می‌دادند که 147 نفر از آنان به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای-تصادفی انتخاب شدند. در این مطالعه، برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه حمایت اجتماعی نوربک و برای ارزیابی بهزیستی روانی از پرسش‌نامه و مقیاس سنجش روحیه فیلادلفیا استفاده گردید و داده ها به‌وسیله نسخه 20 نرم‌افزار SPSS تجزیه‌وتحلیل شدند.

یافته‌ها: در این مطالعه 147 سالمند شرکت کردند که80 نفر (54/4درصد) از آنان مرد بودند. میانگین سنی پاسخ‌گویان در این پژوهش 71/9سال (انحراف معیار 5/09) بود. براساس یافته‌ها، میانگین بهزیستی روانی (میانگین=8/65) (انحراف معیار 2/28) بود که نشان‌دهنده وضعیت متوسط بهزیستی روانی است. علاوه‌براین نتایج نشان داد که بین حمایت اجتماعی ادراک‌شده (P=0/002) با بهزیستی روانی، رابطه معنادار و مثبت وجود دارد.

نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این مطالعه، حمایت اجتماعی با بهزیستی روانی رابطه مثبت دارد. بنابراین، افزایش حمایت اجتماعی سالمندان می‌تواند تأثیر مهمی بر بهزیستی روانی و عملکرد اجتماعی سالمندان داشته باشد. از سوی دیگر، افزایش حمایت‌های اجتماعی نیز می‌تواند باعث تقویت بهزیستی روانی سالمندان شود.