اهداف کاهش امید به زندگی و افسردگی از رایج‌ترین حالات روان‌شناختی در سالمندان است که می‌تواند واکنش های احتمالی متعددی به دنبال داشته باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر گروه‌درمانی با رویکرد شناختی وجودگرا بر کاهش میزان افسردگی و افزایش امید به زندگی در سالمندان است. 
مواد و روش ها طرح این پژوهش طرح آزمایشی پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گمارش تصادفی است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی سالمندان مقیم مراکز شبانه‌روزی شهر کرمان بود. از این جامعه دو مرکز امیرالمؤمنین و مهرآذین به‌طور تصادفی انتخاب شد. سپس با مراجعه به این دو مرکز، ۳۰ نفر (۱۸ زن و ۱۲ مرد) به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام ۱۵ نفر) تقسیم شدند. به گروه آزمایش درمان گروهی شناختی ‌وجودگرا در ده جلسه (هر جلسه ۹۰ دقیقه) آموزش داده شد. گروه کنترل در این مدت مداخله‌ای دریافت نکردند. داده‌ها با استفاده از میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل کواریانس تجزیه‌وتحلیل شد. 
یافته ها نتایج نشان داد گروه‌درمانی شناختی وجودگرا بر امید به زندگی و افسردگی سالمندان مقیم مراکز سالمندی تأثیر دارد (P<۰/۰۱). 
نتیجه گیری گروه‌درمانی شناختی وجودگرا با آموزش تصور از خویشتن، تأکید بر زمان حال و آگاهی‌دادن درباره مرگ به سالمندان، باعث افزایش امید به زندگی و کاهش میزان افسردگی و به دنبال آن افزایش سلامت روانی سالمندان می‌شود.