جستجو در مقالات منتشر شده


۳ نتیجه برای تقوایی
ارائه مدل ساختاری سلامت اجتماعی بر اساس تجارب زندگی و نگرش های صمیمانه با نقش واسطه ای احساسات مثبت نسبت به همسر
دکتر ملیحه زمان پور، دکتر ذبیح پیرانی، دکتر مسلم عباسی، دکتر داوود تقوایی،
دوره ۰، شماره ۰ - ( مقالات پذیرفته شده در نوبت انتشار ۱۴۰۳ )
چکیده
اهداف: سلامت اجتماعی یکی از ارکان سلامت در دوران سالمندی است و برنامه­ریزی برای بهبود سلامت اجتماعی سالمندان ضروری به نظر می­رسد. از این رو، پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل ساختاری سلامت اجتماعی سالمندان بر اساس تجارب زندگی و نگرش­های صمیمانه با نقش واسطه­ ای احساسات مثبت نسبت به همسر انجام شد.   
روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه ­آماری شامل تمامی سـالمندان مراجعه کننده به مراکز شبانه ­روزی و روزانه سازمان بهزیستی شـهر تهـران در سال ۱۴۰۰ بود. تعداد ۲۹۸ نفر از ۲۷ مرکز (ابن سینا، سالمندان ارتدوکس، امید، آریا، آنوشا، پناه، توحید، جنت، چیلویان، حضرت مریم، سپیدار، ستارگان درخشان، سرای یهود، سوسه مایریک، صالحین فرزانه، صدرا، فروهر زرتشتی، کمال، نورا، گلبرگ، گئورگ مقدس، موج نو، مهربان، مهرپویا، مهرگل هفت تیر، نگار، یاس و آرمان شایان) به روش ­نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و مقیاس‌ نگرش‌ به‌ صمیمیت‌ (آمیدون، کومار و تریدول، ۱۹۸۳)، پرسشنامه سلامت اجتماعی (کییز، ۲۰۰۴)، سیاهه بررسی تجارب زندگی (ساراسون، جانسون و سیگل، ۱۹۷۸) و پرسشنامه احساس مثبت (الیری، فینچام و تورکویتز، ۱۹۷۵) را تکمیل کردند. داده ­ها با استفاده از تحلیل مسیر معادلات ساختاری در نرم افزار ایموس (Amos) تحلیل شدند.   
یافته ­ها: یافته ها نشان داد که اثر مستقیم سلامت اجتماعی بر تجارب زندگی (۰/۲۳-) و نگرش­های صمیمانه (۰/۵۴) معنادار است (۰/۰۵>P). همچنین، نتایج حاصل از بررسی نقش میانجی­گری احساسات مثبت نسبت به همسر نیز نشان داد که احساسات مثبت با ضریب ۰/۲۵ نقش میانجی­گری معنی­داری را در رابطه بین تجارب زندگی و نگرش­ های صمیمانه با سلامت اجتماعی ایفا می­کند (۰/۰۵>P).    
نتیجه­ گیری: نتایج حاصل از این مطالعه رابطه سلامت اجتماعی بر تجارب زندگی (به صورت منفی) و نگرش­ های صمیمانه (به صورت مثبت) با نقش میانجی گری احساسات مثبت نسبت به همسر را تایید می­کند. بنابراین، از یافته­ های پژوهش حاضر می­توان به عنوان یک الگوی کارآمد جهت برنامه ­ریزی ارتقاء سلامت اجتماعی سالمندان بهره برد.

ارائه انگاره های محیطی مؤثر بر شکل‌گیری فضاهای عمومی مشوق سالمندی موفق با تأکید بر ترجیحات سالمندان شهر شیراز
محمدرضا پور جعفر، علی اکبر تقوایی، محمد رضا بمانیان، علی رضا صادقی، فریال احمدی،
دوره ۵، شماره ۱ - ( بهار ۱۳۸۹ )
چکیده

اهداف: هدف این پژوهش، ارایه انگاره های محیطی است که بر میزان حضور و مشارکت سالمندان در فضاهای عمومی شهری تاثیر داشته، متضمن دستیابی به الگوی سالمندی موفق در فضاهای عمومی شهری است.

مواد و روش‌ها: این پژوهش، از نوع توصیفی‌تحلیلی و در بستری پیمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش، سالمندان بالای ۶۵ سال شهر شیراز بودند که در فضاهای عمومی حضور و مشارکت داشتند و در این فضاها به فعالیت های مختلف می پرداختند. داده های این پژوهش از دو گروه نمونه ۵۰ نفری با مصاحبه عمیق (مطالعه مقدماتی) و ۱۴۴ نفری با پرسشنامه محقق ساخته، جمع آوری شد. نمونه گیری به روش تصادفی ساده انجام شد. همچنین از نرم افزارهای SPSS و LISREL به عنوان ابزار تحلیل و ارزیابی داده ها و از مدل ساختاری تحلیل عاملی تاییدی و روش تحلیل حداقل مربعات غیر وزنی به عنوان روش تحلیل داده ها بهره گرفته شد.

یافته‌ها: انگاره های زیر در ارزش گذاری فضاهای عمومی شهری از دید سالمندان برای حضور و مشارکت تاثیر گذارند: ۱. راه یابی و دسترسی (دسترسی عمومی به فضا T=۴/۸۱)؛ ۲. ایمنی و امنیت (وقوع کم جرم و جنایت T=۱۴/۰۹)؛ ۳. آسایش (مبلمان مناسب و طراحی شده T=۵/۵۹)؛ ۴. پویایی و جذابیت (وجود کاربری متنوع T=۳/۹۴)؛ ۵. هم آوایی با طبیعت (پاکیزگی و عدم وجود آلودگی T=۵/۴۴)؛ ۶. رمز گرایی و ابهام (وجود نقاط قابل کشف T=۷/۲۴)؛ ۷. هویت (رنگ و مصالح هماهنگ با محیط قرارگیری T=۳/۳۷)؛ ۸. آزادی (آزادی انجام دادن فعالیت های متنوع T=۹/۴۹)؛ ۹. رویدادپذیری (بروز رویدادهای فرهنگی T=۴/۶۵)؛ ۱۰. بوم گرایی (هماهنگی با محیط پیرامونی T=۴/۴۴)؛ ۱۱. وحدت (پراکندگی کم عناصر فضا T=۲۶/۷۲)؛ ۱۲. نظم (نظم در کلیات و جزییات فضا (T=۱۵/۷۹ و ۱۳. خاطره ذهنی (طراحی فضای عمومی مطابق با آداب و رسوم محیط قرارگیری T=۷/۷۶).

نتیجه‌گیری: به نظر می رسد شناخت و درک نیازهای مختلف سالمندان و تلاش در جهت پاسخگویی به این نیازها و احترام به ترجیحات آنها در طراحی و بهسازی فضاهای عمومی شهری، می تواند در زندگی خوب سالمندی و بهبود کیفیت و امید به زندگی آنها و دستیابی به اهداف سالمندی موفق، موثر باشد.


عوامل پیش‌بینی‌کننده انزوای اجتماعی در سالمندان ساکن جامعه
الهه تقوایی، سیده آمنه مطلبی، مریم مافی، محمد علی سلیمانی،
دوره ۱۶، شماره ۲ - ( تابستان ۱۴۰۰ )
چکیده
اهداف: انزوای اجتماعی در سالمندان تبعاتی چون افسردگی، کاهش امید به زندگی و افزایش اضطراب مرگ را در پی دارد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین عوامل پیش‌بینی‌کننده انزوای اجتماعی سالمندان شهر قزوین انجام شد. 
مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی روی ۳۰۱ سالمند ساکن شهر قزوین در سال ۱۳۹۸ انجام شد. از نمونه‌گیری خوشه‌ای برای انتخاب سالمندان واجد شرایط استفاده شد. از چک‌لیست مشخصات جمعیت‌شناختی و بیماری‌های جسمانی و روانی، پرسش‌نامه‌های سنجش انزوای اجتماعی سالمندان لوبن، حمایت اجتماعی درک‌شده، پرسش‌نامه ناتوانی سازمان بهداشت جهانی، شاخص بهزیستی روان‌شناختی و پرسش‌نامه مقابله مذهبی پارگامنت جهت جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. داده‌ها با استفاده از مدل رگرسیون خطی چندمتغیره مورد تجزیه و تجلیل قرار گرفت.
یافته ها: میانگین±انحراف‌معیار سنی سالمندان شرکت‌کننده در این مطالعه ۷/۳۱±‌۶۸/۶۳ بود. نتایج مطالعه حاضر نشان داد، متغیرهای حمایت اجتماعی (β:۰/۳۳۳ ،P<۰/۰۰۱)‌، ناتوانی (β:-۰/۱۳۷ ،P=۰/۰۱۸) و زندگی کردن با همسر (β=۰/۱۵۴ ،P=۰/۰۱۰) تأثیر معنی‌داری بر میزان انزوای اجتماعی سالمندان داشته است. به‌طوری که میزان انزوای اجتماعی سالمندان با افزایش حمایت اجتماعی از آنان و کاهش میزان ناتوانی، کاهش می‌یافت. همچنین سالمندانی که با همسرشان زندگی می‌کردند نسبت به سایر سالمندان، انزوای کمتری را گزارش کردند.
نتیجه گیری: با توجه به نقش پیش‌گویی‌کننده حمایت اجتماعی و ناتوانی در انزوای اجتماعی، به نظر می‌رسد یکی از محورهای مؤثر بر کاهش انزوای اجتماعی مخصوصاً در سالمندان ناتوان، راه‌اندازی یا تقویت شبکه‌های اجتماعی حمایتی باشد.

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به نشريه سالمند: مجله سالمندي ايران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Ageing

Designed & Developed by : Yektaweb