اهداف با توجه به الگوی سنی مهاجرت و نیز روند سالمندی در کشور، هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر میزان مهاجرت بر الگوی توزیع فضایی سالمندی شهرستان‌های کشور طی سال‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۵ است.
مواد و روش ها این مطالعه از نوع تحلیل ثانویه و توصیفی‌تحلیلی است. منبع استفاده‌شده داده‌های سرشماری عمومی نفوس و مسکن بوده و واحد تحلیل نیز شهرستان‌های کشوراست. برای تحلیل داده‌ها از شاخص‌های همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس در قالب نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۲ و برای نمایش نقشه‌های توزیع فضایی از GIS استفاده شده است.
یافته ها بررسی روند مهاجرت در شهرستان‌ها نشان داد شهرستان‌های مهاجرفرست با از دست دادن جمعیت جوان خود به سمت سالمندی رفته‌اند. این در حالی است که شهرستان‌های جوان عمدتاً مهاجرپذیر هستند. درنتیجه، هر ساله بر نسبت شهرستان‌های سالمند افزوده شده است. همبستگی رابطه میزان خالص مهاجرت با شاخص سالمندی حاکی از رابطه معکوس (۰/۳۶۳-، ۰/۳۰۳- و ۰/۲۱۶-) این ۲ متغیر طی هر ۳ دوره مهاجرتی بوده است. با افزایش میزان خالص مهاجرت، شاخص سالمندی کاهش پیدا می‌کند. نتایج تحلیل واریانس نیز نشان از تفاوت معنادار میزان خالص مهاجرت در سطح شهرستانی دارد (در سطح معنا‌داری ۰/۰۰۰). توزیع فضایی شهرستان‌های کشور نیز نشان داد شهرستان‌های مهاجرفرست مناطق غربی و شمال غربی در مقایسه با سایر مناطق سرعت سالمندی بالاتری دارند.
نتیجه گیری با توجه به سؤال پژوهشی تحقیق باید گفت که الگوی فضایی سالمندی در جمعیت ایران درمجموع با توجه به شاخص‌های مطالعه‌شده به صورت خوشه‌ای پراکندگی داشته و جمعیت ایران در حال گذار از میان‌سالی به سالمندی است.
