اهداف در این تحقیق ۳۰ مرد سالمند به طور داوطلبانه و به شکل تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری کنترل و تجربی شرکت کردند. گروه تجربی در برنامه تمرین‌های آبی در قسمت عمیق استخر به مدت هشت هفته که شامل سه جلسه یک ساعته در هفته بود شرکت کردند؛ درحالی‌که گروه کنترل در این مدت در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکردند. در هر دو گروه تعادل ایستا قبل و بعد از دوره اندازه‌گیری شد. شاخص‌های نوسانات پاسچر (تعادل ایستا) با استفاده از دستگاه تعادلی بایودکس و آزمون ثبات پاسچرال اندازه‌گیری شد. برای مقایسه تغییرات درون‌گروهی از آزمون تی همبسته و برای مقایسه شاخص‌های تعادل بین دو گروه از آزمون تی مستقل استفاده شد.
مواد و روش ها ۳۰ مرد سالمند، به طور داوطلبانه و به شکل تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره کنترل و تجربی در این تحقیق شرکت کردند. گروه تجربی در برنامه تمرینات آبی در قسمت عمیق استخر به مدت هشت هفته که شامل سه جلسه یک ساعته در هفته بود شرکت کرد. این در حالی بود که گروه کنترل در این مدت در هیچ گونه برنامه تمرینی شرکت نکردند. در هر دو گروه تعادل ایستا قبل و بعد از دوره اندازه گیری شد. شاخص های نوسانات پاسچر (تعادل ایستا) با استفاده از دستگاه تعادلی بایودکس و تست ثبات پاسچرل اندازه‌گیری شد. از آزمون تی همبسته برای مقایسه تغییرات درون گروهی و از تست تی مستقل برای مقایسه شاخص های تعادل بین دو گروه استفاده شد.
یافته ها نتایج مربوط به مقایسه دو گروه از نظر ویژگی‌های جمعیت‌شناختی و تن‌سنجی نشان داد گروه تجربی میانگین سن ۳/۴۸۱±۶۵/۵۰، قد ۵/۲۱۵±۱۶۸/۱۰، جرم ۷/۷۷۵±۷۰/۸۷ و شاخص توده بدنی۲/۴۸۳±۲۴/۷۸۱ و گروه کنترل میانگین سن۳/۲۳۲±۶۶/۵۰، قد۶/۳۱۴±۱۶۹/۲۰، جرم ۸/۵۳۱±۷۱/۳۲۲ و شاخص توده بدنی ۳/۵۳۵±۲۴/۹۸۲ دارند. این نتایج حاکی از نبود تفاوت و درنتیجه همگنی دو گروه است. همچنین نتایج نشان داد هشت هفته تمرین‌های آبی در قسمت عمیق استخر، باعث بهبود محسوسی در تعادل ایستا آزمودنی‌ها شده است. نتایج آزمون‌های تی مستقل و همبسته نشان‌دهنده تفاوت معناداری بین گروه تجربی وکنترل در پس‌آزمون و در گروه تجربی بین پیش‌آزمون و پس‌آزمون بعد از انجام برنامه هشت هفته‌ای است.
نتیجه گیری با توجه به یافته‌های تحقیق می‌توان گفت که اعمال برنامه آبی در قسمت عمیق استخر می‌تواند در بهبود تعادل ایستا و درنهایت کاهش خطر افتادن در سالمندان مؤثر باشد.