اهداف: تحقیق حاضر با هدف مقایسه میزان شادکامی سالمندان ساکن در منزل و سرای سالمندان انجام شد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع تحقیقات علی‌ّمقایسه ای است. جامعه آماری این تحقیق تمامی زنان و مردان سالمند ۶۰ سال به بالای ساکن در سرای سالمندان و ساکن در منزل شخصی در شهر تبریز بوده است که افراد نمونه ۱۰۰ نفر در دو گروه ۵۰ نفری (۲۵ نفر مرد و ۲۵ نفر زن) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از سیاهه شادکامی آکسفورد استفاده شد و سپس داده ها با آزمون t مستقل بررسی شدند.
یافتـه‌ها: نتایج نشان داد که میزان شادکامی سالمندان ساکن در منزل به طور معنی داری بیشتر از سالمندان ساکن در سرای سالمندان است. همچنین از میان مولفه های شادکامی، میزان عوامل رضایت از زندگی، سلامت روانی، خلق مثبت و کار آمدی سالمندان ساکن در منزل به طور معنی داری بالاتر از سالمندان ساکن در سرای سالمندان است. اما هر دو گروه در میزان عزت نفس تفاوت معنی داری نداشتند.
نتیجه‌گیری: یافته های پژوهش حاکی از آنست که میزان شادکامی سالمندان ساکن در منزل به خاطر برخورداری آنها از حمایت اجتماعی و احترام و محبت خانواده به طور معنی داری بیشتر از سالمندان ساکن در سرای سالمندان است. و بالعکس سکونت در سرای سالمندان برای افرادی که می توانستند در کنار خانواده به سر ببرند اما به سبب شرایط اقتصادی و خانوادگی به سرای سالمندان سپرده شده اند، باعث کاهش خلق، عدم رضایت از زندگی و در نهایت عدم شادکامی شده است.
