جستجو در مقالات منتشر شده


۳ نتیجه برای صفوی
بررسی ارتباط واریاسیون‌های ژن‌های APOE و TNF-α با بیماری آلزایمر اسپورادیک در جمعیت ایرانی
نیلوفر صفوی نایینی، کوروش کمالی، شیده مومنی، مسعود کریملو، مینا احدی، مهدی منوچهری، حمیدرضا خرم‌خورشید،
دوره ۷، شماره ۳ - ( پاییز ۱۳۹۱ )
چکیده

اهداف: مطالعات متعدد مشخص کرده علاوه بر رسوب دو پروتئین پپتید بتا آمیلوئید و neurofibrillary tangles که مکانیسم های اصلی در پاتوژنز بیماری آلزایمر محسوب می‌شوند، مکانیسم های التهابی نیز درپاتوژنز این بیماری نقش اساسی دارند. واسطه‌های التهابی متنوع چون فعال کننده‌ها و مهارکننده‌های کمپلمان، کموکاین‌ها و سیتوکین‌ها که توسط میکروگلیاها و آستروسیت‌ها رها می شوند، سبب نقص در عملکرد و مرگ تدریجی نورونها می‌گردند. یکی از مهم‌ترین این سیتوکین‌ها، فاکتور تومور نکروز آلفا TNF-α می باشد. این مطالعه به منظور بررسی رابطه بین واریانت‌های ژن‌های TNF-α و APOE با بیماری آلزایمر اسپورادیک در جمعیت ایرانی، طراحی و اجرا گردید.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مورد– شاهدی، پلی مورفیسم ژن TNF-α در ۱۶۳ فرد سالم و ۱۶۷ فرد مبتلا به آلزایمر نوع اسپورادیک مورد بررسی قرار گرفت. DNA ژنومی با روش Salting Out از لنفوسیت‌های خون محیطی استخراج شده و ژنوتایپینگ نمونه‌ها برای پلی مورفیسم C>T در پروموتر ژن TNF-α با استفاده از روش PCR/RFLP و الکتروفورز پلی آکریل آمید انجام شد. نتایج به دست آمده با استفاده از تستهای مجذور کای و رگرسیون لجیستیک با کمک نرم‌افزار SPSS ۱۱/۵ مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.

یافته‌ها: نتایج به دست آمده نشان دهنده فراوانی بیشتر معنی‌دار ژنوتیپ TNF-α -۸۵۰ C/T در جمعیت مورد بیمار نسبت به گروه کنترل بوده است (P=۰/۰۳۸). گرچه تفاوت معنی داری در فراوانی ژنوتیپ هوموزیگوت TNF-α -۸۵۰ T/T و نیز در فراوانی آللی TNF-α -۸۵۰ Tمشاهده نگردید (P>۰/۰۵). در اثرمتقابل دو پلی مورفیسم ژن‌های TNF-α و APOE نیز نتیجه معنی داری بدست نیامد (P>۰/۰۵).

نتیجه‌گیری: این مطالعه پلی مورفیسم هتروزیگوت C/T TNF-α -۸۵۰ را بعنوان ریسک فاکتور برای بیماری آلزایمر اسپورادیک در جمعیت ایرانی نشان می‌دهد. برای نشان دادن اثر پلی مورفیسم هوموزیگوتT/T TNF-α -۸۵۰ و آلل T، مطالعات آتی با حجم نمونه بیشتر پیشنهاد می‌شود.


مقایسه حافظه، تعادل و ترس از افتادن زنان سالمند پس از انجام تمرینات یوگا و مربع گام‌برداری
مرضیه اسکندری، مریم نزاکت الحسینی، شیلا صفوی همامی،
دوره ۱۹، شماره ۳ - ( پاییز ۱۴۰۳ )
چکیده
اهداف بیشتر افتادن‌ها در سالمندان در نتیجه تعامل عوامل خطرزای جسمانی و شناختی رخ می‌دهد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثربخشی ۲ نوع تمرین ذهنی‌بدنی بر حافظه، تعادل و ترس از افتادن در زنان سالمند بود. 
مواد و روش ها تحقیق از نوع نیمه‌تجربی بود که بر روی ۲۰ زن سالمند (دامنه سنی ۶۰ تا ۷۰ سال) انجام شد. افراد به‌طور هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در ۲ گروه تمرینات یوگا و مربع گام‌برداری قرار گرفتند. دوره تمرینی ۱۲ هفته به طول انجامید و از افراد پیش‌آزمون و پس‌آزمون گرفته شد. آزمون حافظه وکسلر، استورک، تعادل برگ و پرسش‌نامه مقیاس بین‌المللی کارآمدی افتادن به ترتیب جهت اندازه‌گیری بهره حافظه، تعادل ایستا، تعادل پویا و ترس از افتادن استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آنالیز واریانس با اندازه‌های تکراری تحلیل شدند. 
یافته ها نتایج تحقیق نشان داد میانگین امتیاز بهره حافظه ۲ گروه بعد از انجام تمرینات به‌طور معناداری ( η۲=۰/۶۴۵ و P<۰/۰۰۱ و F(۱/۱۸)=۳۲/۶۹۲) بیشتر از قبل تمرین بود. همچنین میانگین زمان تعادل ایستا زنان سالمند، در گروه تمرینات یوگا به‌طور معناداری (η۲=۰/۷۷۱ و P<۰/۰۰۱ و F(۱/۱۸)=۶۰/۷۷۵) بیشتر از گروه تمرینات مربع گام‌برداری و نیز میانگین امتیاز تعادل پویای زنان سالمند، در گروه تمرینات مربع گام‌برداری به‌طور معناداری (η۲=۰/۳۰۰ و P=۰/۰۱۲ و F(۱/۱۸)=۷/۷۱۴) بیشتر از گروه تمرینات یوگا بود. به علاوه میانگین امتیاز ترس از افتادن زنان سالمند، در گروه تمرینات مربع گام‌برداری به‌طور معناداری (η۲=۰/۳۹۶ و P<۰/۰۰۳ و F(۱/۱۸)=۱۱/۷۷۷) کمتر از گروه تمرینات یوگا بود.
نتیجه گیری به نظر می‌رسد تمرینات مربع گام‌برداری نیز بتواند به‌عنوان یک شیوه تمرینی ساده جهت بهبود کارکردهای جسمانی و شناختی زنان سالمند استفاده شود.

تأثیر تمرینات فال پروف بر وضعیت سیستم تعادلی زنان سالمند مبتلا به استئوآرتریت زانو
خانم حدیث شیخ شعاعی، دکتر سعید بحیرایی، دکتر مارتا صفوی،
دوره ۱۹، شماره ۴ - ( زمستان ۱۴۰۳ )
چکیده
اهداف اختلال تعادل یکی از عوارض مهمی است که سالمندان مبتلا به استئوآرتریت زانو با آن درگیر هستند و می‌تواند افراد را در معرض زمین خوردن قرار دهد. این پژوهش با هدف تعیین تأثیر تمرینات فال پروف بر وضعیت سیستم تعادلی زنان سالمند مبتلا به استئوآرتریت زانو انجام شد.
مواد و روش ها مداخله‌ای نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون در سال ۱۴۰۲ بر روی ۲۵زن سالمند ۶۰ تا ۷۵ ساله مبتلا به استئوآرتریت زانو در ۲ گروه آزمایش و کنترل انجام شد. آزمودنی‌های گروه آزمایش به مدت ۸ هفته‌، ۳ روز در هفته و هر جلسه ۱ ساعت به تمرینات فال پروف پرداختند. گروه کنترل در هیچ تمرینی شرکت نکردند. از آزمون مینی‌بس برای ارزیابی شاخص تعادل استفاده شد. برای تحلیل اطلاعات از آزمون سنجش مکررترکیبی با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۶ در سطح معنی‌داری ۰/۰۵ استفاده شد. 
یافته ها نتایج نشان داد نمرات کل آزمون مینی‌بس و۳ زیر‌مجموعه آن (پیش‌بینی‌کنندگی، کنترل وضعی واکنشی و راه رفتن پویا) پس از اجرای تمرینات در گروه آزمایش افزایش معناداری داشت (η‌=۰/۶۹ و P=۰/۰۰۱ و F=۵۱/۴۲). در‌حالی‌که بین نمرات جهت‌یابی حسی در پیش‌آزمون و پس‌آزمون در ۲ گروه کنترل (Z=۰ و P=۱) و آزمایش (P=۰/۱۵۰ و Z=۱/۴۱) تفاوت معناداری وجود نداشت‌. همچنین نمرات کل آزمون مینی‌بس و ۲ زیر‌مجموعه آن (‌راه رفتن پویا و جهت‌یابی حسی) بین گروه کنترل و آزمایش تفاوت معناداری داشت (η‌=۰/۲۶ و P=۰/۰۰۹ و F۱/۲۳=۸/۲۳). در‌حالی‌که بین نمرات ۲ زیر‌مجموعه (پیش‌بینی‌کنندگی و کنترل وضعی واکنشی) بین گروه‌های آزمون اختلاف معناداری مشاهده نشد (۰۵/p>۰). 
نتیجه گیری برنامه تمرینی فال پروف با‌توجه‌به اثر‌گذاری آن و همچنین عدم نیاز به داشتن وسایل پر‌هزینه، به مربیان و درمانگران جهت بهبود تعادل در سالمندان مبتلا به استئوآرتریت زانو، پیشنهاد می‌‌شود.

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به نشريه سالمند: مجله سالمندي ايران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Ageing

Designed & Developed by : Yektaweb