اهداف: هدف این تحقیق بررسی تأثیر تحریک الکتریکی یک‌طرفه و دوطرفه مغز بر بهبود تعادل سالمندان بود.
مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه‌تجربی ۳۶ نفر از سالمندان شهر ایلام به صورت در دسترس در تحقیق شرکت کردند. ابتدا پیش‌آزمون تعادل ایستا گرفته شد و سپس شرکت‌کنندگان به صورت تصادفی به سه گروه تحریک یک‌طرفه مغز، تحریک دوطرفه مغز و کنترل تقسیم شدند. مداخله در سه جلسه برگزار شد. در گروه تحریک یک‌طرفه، الکترود آند روی نقطه O در ناحیه مخچه و الکترود کاتد در ناحیه FP۱ قرار گرفت. در گروه تحریک دوطرفه، الکترود آند روی O۱ و الکترود کاتد روی O۲ قرار گرفت. شدت تحریک ۲ میلی‌آمپر به مدت پانزده دقیقه در هر جلسه بود. در گروه­ کنترل، الکترود آند و کاتد به ترتیب روی نقاط O و FP۱ قرار گرفتند، ولی جریان تحریک سی ثانیه بعد از اعمال تحریک قطع می‌­شد. پس از آخرین جلسه تمرینی، پس‌آزمون به عمل آمد. داده­‌ها توسط تحلیل واریانس یک‌راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند.
یافته ها: بین سه گروه در مرحله پیش‌آزمون تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (۰/۵۳۵=P). ولی در مرحله پس‌آزمون تفاوت بین گروه‌ها معنی‌دار بود (۰/۰۰۲=P). نتایج آزمون تعقیبی نشان داد بین گروه تحریک یک‌طرفه با کنترل (۰/۰۰۱=P) و گروه تحریک دوطرفه با کنترل (۰/۰۰۵=P) تفاوت وجود دارد، ولی بین گروه تحریک یک‌طرفه با گروه دوطرفه تفاوت وجود ندارد (۰/۵۹۹=P).
نتیجه گیری: در یک نتیجه‌­گیری کلی می‌توان گفت tDCS مخچه به صورت یک‌طرفه و دوطرفه می‌­تواند موجب بهبود تعادل در سالمندان شود.