اهداف: سرطان یکی از علل مرگ‌و‌میر در میان سالمندان در جهان است. عوامل مختلفی در بروز سرطان و پیشرفت آن نقش دارد؛ بنابراین شناحت این عوامل و چگونگی تأثیر آن بر روند بیمار سرطانی می‌تواند در درمان به موقع بیماری کمک کند. هدف از انجام این مطالعه بررسی دو عامل سن زمان پذیرش و نمره گلیسون بر تغییر وضعیت بیماران سالمند مبتلا به سرطان پروستات بیمارستان امام خمینی (ره) تهران است.
مواد و روش ها: روش این مطالعه هم‌گروهی تاریخی است. این مطالعه در سال ۱۳۹۷ انجام شده است. داده‌های مورد‌مطالعه مربوط به ۱۲۵ نفر از بیماران سالمند دچار سرطان پروستات که از سال ۱۳۸۳تا ۱۳۹۶در بخش ارولوژی مجتمع بیمارستان امام خمینی (ره) مراجعه و به تشخیص پزشک، تحت جراحی رادیکال پروستاتکتومی قرار گرفته و بعد از عمل جراحی، در وضعیت‌های مختلفی (پرتودرمانی، هورمون درمانی و مرگ) قرار می‌گیرند، است. عوامل سن زمان پذیرش و نمره گلیسون بر انتقال بین وضعیت‌ها با استفاده از مدل چندوضعیتی، با نرم‌افزار ۵,۰ .R مورد آزمون قرار گرفت.
یافته ها: سن بیماران مبتلا به سرطان در نظر گرفته‌شده، با میانگین سنی ۷۲/۱۲ (انحراف معیار۷/۳۲) سال است. با توجه به مقادیر به‌دست‌آمده، میانه افرادی که عمل جراحی انجام داد‌ه‌ و تحت درمان قرار گرفته‌اند، ۴/۵ سال در وضعیت عود موضعی، دو سال در وضعیت عود دوردست و ۶/۵ سال در وضعیت مرگ باقی می‌مانند. با توجه به احتمال انتقال‌ها، افرادی که عمل جراحی شده‌اند با احتمال ۱۷ درصد در معرض متاستاز قرار گرفته و درمان هورمون درمانی را پذیرفته‌اند، با احتمال ۸/۸ درصد دچار عود موضعی شده، درمان رادیوتراپی را پذیرفته‌اند و همچنین با احتمال ۸ درصد رخداد مرگ را تجربه می‌کنند. از نتایج به‌دست‌آمده متغیر گلیسون در تغییر وضعیت‌ها معنادار نشد، ولی متغیر سن در انتقال وضعیت جراحی به وضعیت هورمون درمانی تأثیرگذار است.
نتیجه گیری: طبق نتایج به‌دست‌آمده، مشخص شد که نمره گلیسون در انتقال بین وضعیت‌های در نظر گرفته شده، تأثیری نداشته و سن فقط در انتقال از جراحی به هورمون درمانی معنادار شد؛ بنابراین در بیماران سالمندی که عمل جراحی انجام داده‌اند، با افزایش سن، خطر متاستاز بیشتر می‌شود.