اهداف: تشخیص و درمان بیماری‌ها در سنین بالا نیازمند به‌کارگیری توانمندی‌های خاص است. صرع نیز از این قاعده مستثنی نیست. طبق تحقیقات انجام شده میزان بروز تشنج در افراد مسن در حال افزایش است. از طرف دیگر افزایش سنی در جامعه انسانی، باعث افزایش تعداد افراد مسن در جوامع شده است. کشور ما نیز در سال‌های نه چندان دور با این مسئله یعنی افزایش تعداد افراد مسن روبه‌روست و اگر به این گروه توجه نشود می‌تواند در آینده مشکلاتی ایجاد نماید.

مواد و روش‌ها: بروز صرع را در افراد با سن ۸۰ سال ۱۴۰/۱۰۰۰۰۰ ذکر کرده‌اند. آنچه اهمیت دارد موضوع تشخیص بیماری در افراد مسن است؛ زیرا می‌تواند حالاتی مثل T.I.A، مشکلات قلبی و عروقی، اختلال در درک زمان، مکان و یا افراد به صورت گذرا در بیماران با تشخیص دمانس، TGA و سنکوپ عصبی .. را تقلید نماید.

یافته‌ها: گاهی تابلو بروز علایم در افراد مسن با افراد جوان متفاوت است و گاهی حتی به صورت NCSE ظاهر می‌شود. از طرف دیگر تغییرات وابسته به سن که باعث بروز صرع در افراد مسن می‌شود به‌خوبی مطالعه نشده‌اند. درمان و انتخاب نوع دارو در افراد مسن توجهات خاص خود را می‌طلبد. تغییراتی مثل تغییرات متابولیک، تغییر در تحمل مغز نسبت به داروها و عوارض آن‌ها، تعییر در عملکرد ارگان‌های بدن، همزمان‌شدن بیماری‌های دیگر و مصرف داروهای متعدد برای درمان آن‌ها می‌تواند درمان ما را با چالش مواجه کند.

نتیجه‌گیری: اکثر جوامع بین المللی به مسئله سالمندی اهمیت داده می‌شود و این باعث شده ما امیدوار باشیم که در آینده عوامل موثر در صرع سالمندان ازجمله تغییرات وابسته به سن که مغز را حساس به اپی لپسی می‌کند را بهتر شناخته و متعاقب آن درمان بهتری را انجام دهیم.

اهداف: امروزه پدیده سالمندی و مسائل و مشکلات مربوط به آن موضوع بسیار مهمی می‌باشد که مورد توجه اندیشمندان علوم مختلف قرار گرفته است و پرداختن به این مسئله از جنبه‌های مختلف، اهمیت فوق‌العاده‌ای پیدا کرده است. هر دوره‌ای از عمر بشر مشکلات خاص خود را دارد. در این مقطع جوامع سالخورده و سالمندان با مسائل و مشکلات خاص دوران سالمندی از قبیل مشکلات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، بهداشتی، درمانی و ... مواجه هستند. بنابراین بررسی بیماری‌های سالمندان و هزینه‌های درمانی بسیار بالای آن‌ها به عنوان یک موضوع محوری ضرورت دارد. تحقیق حاضر سعی دارد ضمن بررسی بیماری‌هائی که در افراد سالمند تحت پوشش سازمان بیمه خدمات درمانی استان تهران بروز می‌کند به بررسی هزینه‌های درمانی این بیماری‌ها بپردازد.

مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک تحقیق توصیفی تحلیلی است که بصورت کتابخانه‌ای صورت گرفته است. در این مطالعه تعداد ۱۸۳۰۹۳ پرونده بستری مورد کنکاش قرار گرفته و با بررسی اطلاعات هزینه‌ای موجود در اداره کل بیمه خدمات درمانی استان تهران و بیماری‌های مرتبط با آن، هزینه‌ها، بیماری‌ها و اقدامات درمانی این گروه مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته است.

یافته‌ها: سالمندان (گروه سنی بالای ۶۰ سال) علیرغم اینکه %۳۱ مراجعات بستری به اداره کل را شامل می‌شوند لیکن %۳۷ هزینه را بخود اختصاص داده است و موید هزینه‌های نسبتا بالای این گروه سنی از بیمه شدگان می‌باشد. به عبارتی میانگین هزینه هر بار بستری در گروه سنی بالای ۶۰ سال بیشتراز مقدار میانگین کل و معادل ۴۶۳۴۳۸۴ ریال می‌باشد، این در حالی است که میانگین هزینه در سایر گروه‌های سنی بجز گروه ۴۵ تا ۵۹ سال بسیار کمتراز میانگین کل می‌باشد. مبلغ کل هزینه‌ها در گروه بالاتر از ۶۰ سال از همه گروه‌های سنی بیشتر است. بررسی کدهای تشخیصی ICD در گروه سنی بالای ۶۰ سال نشان می‌دهد که کدهای سایر بیماری‌های قلبی ریوی(I۲۷)، آنژین قلبی(I۲۰) و کاتاراکت(H۲۵)، بیماری های ایسکمیک قلبی (۱۲۵)، و نارسایی قلبی (۱۵۰)، شایع‌ترین تشخیص‌ها در بین سالمندان می‌باشد. شایع‌ترین کدهای جراحی (کالیفرنیا) در گروه سنی بالای ۶۰ سال، مربوط به آنژیوگرافی عروق کرونر با میانگین هزینه ۹۱۱۶۳۷۱ ریال، و سپس کاتاراکت می‌باشد. ۱۵ درصد پرونده‌های گلوبال مربوط به گروه سنی سالمندان و از نظر هزینه‌ای معادل %۲۳  پرونده‌ها مربوط به این گروه سنی می‌باشد. درآوردن عدسی داخل و خارج کپسولی گذاشتن لنز (کد ۵۷ گلوبال)، فتق اینگوینال یک طرفه از هر نوع یا بدون اکسیزیون هیدروسل یا اسپرماتوسل بجز فتق اینگوینال مختنق (کد ۲۸ گلوبال)، کوله سیستکتومی یا بدون کلانژیوگرامی یا اکسپلوریزلسیون مجاری صفراوی (کد ۲۷ گلوبال)، رتبه‌های اول تا سوم شایع‌ترین اعمال گلوبال سالمندان را تشکیل می‌دهند. به‌عبارتی بررسی الگوی بیماری در این گروه سنی بیانگر وجود بیماری‌های قلبی عروقی در راس جدول بیماری‌های شایع می‌باشد که این بیماری‌ها از بار هزینه‌ای نسبتا بالایی برخوردار می‌باشند. آزمون همبستگی پیرسون بین سن و مدت اقامت و هزینه‌های درمان همبستگی مثبت نشان می‌دهد.

 نتیجه‌گیری: بیمه‌شدگان اداره کل در آینده نزدیک، دارای رشد روزافزون در جمعیت بالای ۶۰ سال خواهند بود. بالا بودن هزینه‌های درمانی گروه‌های سنی بالای ۶۰ سال باعث افزایش هزینه‌های درمانی سازمان‌های بیمه‌گر خواهد شد. روند پیرشدن جمعیت، موید این نکته است که سازمان‌های بیمه‌گر می‌بایست به‌شدت به فکر آمادگی لازم برای مدیریت بهینه منابع باشند.

اهداف: هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین ساختار قدرت خانواده، تعارضات زناشویی و خرده‌مقیاس‌های آنان با سلامت روان در مردان بازنشسته اداره آموزش‌وپرورش استان البرز بود.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش، ۳۴۱ نفر از مردان بازنشسته آموزش‌و‌پرورش استان البرز به روش نمونه‌گیری غیرتصادفی انتخاب و پرسشنامه‌های سلامت روان (۲۸-GHQ)، تعارضات زناشویی و ساختار قدرت خانواده در میان آنان به‌اجرا درآمد. اطلاعات کسب‌شده با استفاده از روش‌های آماری ضریب آلفای کرونباخ، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‌به‌گام مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین ساختار قدرت خانواده (r=-۰/۵۲۷ و P=۰/۰۰۰)، قلمرو قدرت در خانواده (r=-۰/۴۳۷ و P=۰/۰۰۰)، ساخت قدرت خانواده (r=-۰/۴۸۴ و P=۰/۰۰۰)، شیوه اعمال قدرت زن و شوهر (r=-۰/۴۱۴ و P=۰/۰۰۰)، اتحاد و ائتلاف (r=-۰/۴۱۱ و P=۰/۰۰۰) و رهبری (r=-۰/۴۷۹ و P=۰/۰۰۰) با سلامت روان، رابطه منفی و معناداری وجود دارد. بین تعارضات زناشویی (r=۰/۵۶ و P=۰/۰۰۰)، افزایش جلب حمایت فرزند (r=۰/۴۶ و P=۰/۰۰۰)، افزایش رابطه با خویشاوندان خود (r=۰/۴۳۵ و P=۰/۰۰۰)، کاهش رابطه با خویشاوندان همسر (r=۰/۴۳۲ و P=۰/۰۰۰)، جداکردن امور مالی (r=۰/۴۴۸ و P=۰/۰۰۰)، کاهش همکاری زوجین (r=۰/۴۳۲ و P=۰/۰۰۰)، افزایش واکنش‌های هیجانی به یکدیگر (r=۰/۵۶۴ و P=۰/۰۰۰)، کاهش رابطه جنسی (r=۰/۳۷۲ و P=۰/۰۰۰)، کاهش ارتباط مؤثر (r=۰/۵۰۶ و P=۰/۰۰۰) با سلامت روان، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. افزایش واکنش‌های هیجانی (P=۰/۰۰۰)، ساخت قدرت خانواده (P=۰/۰۰۰)، قلمرو قدرت در خانواده (P=۰/۰۰۰)، کاهش رابطه جنسی (P=۰/۰۰۸)، کاهش ارتباط مؤثر (P=۰/۰۰۰)، اتحاد و ائتلاف (P=۰/۰۱۴) و کاهش رابطه با خویشاوندان همسر و دوستان (P=۰/۰۲۲) به‌خوبی می‌توانند سلامت روان مردان بازنشسته را پیش‌بینی کنند.
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاکی از آن است که ساختار قدرت خانواده و تعارضات زناشویی بر سلامت روان مردان بازنشسته مؤثر است و ساختار قدرت نامساوی‌تر و تعارضات زناشویی بیشتر منجر به کاهش سلامت روان مردان بازنشسته می‌شود.

اهداف در جوامع امروزی سالمندان یکی از گروه‌های اجتماعی روبه‌رشد هستند که باتوجه‌به هرم سنی اهمیت روزافزونی یافته‌اند. پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر مشاوره گروهی با رویکرد معنادرمانی به‌عنوان روش توان‌بخشی بر کاهش احساس تنهایی مردان سالمند انجام شده است. 
مواد و روش ها این تحقیق تجربی با به‌کارگیری طرح نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل اجرا شده است. جامعه آماری شامل تمامی سالمندان مرد کانون جهان‌دیدگان شهر تهران بود. در این مطالعه از طریق نمونه‌گیریِ دردسترس ۳۶ نفر انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه ۱۸ نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش به‌مدت هشت جلسه ۹۰ دقیقه‌ای (هفته‌ای یک‌بار) معنادرمانی را آموزش دیدند. به‌فاصله یک ماه از اجرای پس‌آزمون، آزمون پیگیری گرفته و نمره پرسش‌نامه احساس تنهایی دهشیری و همکاران قبل و بعداز مداخله مقایسه شد. 
یافته ها نتایج این پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که مشاوره گروهی با رویکرد معنادرمانی بر کاهش احساس تنهایی مردان سالمند تأثیر معنا‌داری دارد (۰۱/۰>P). به‌علاوه در مرحله پیگیری کاهش معنا‌داری همچنان تداوم داشت. 
نتیجه گیری نتایج این مطالعه حاکی‌از آن بود که مشاوره گروهی با رویکرد معنادرمانی به‌عنوان روش توان‌بخشی در بهبود احساس تنهایی سالمندان تأثیر بسزایی دارد؛ بنابراین می‌توان روش به‌کاررفته در پژوهش حاضر را برای مداخلات روانی در سالمندان مرد، روش مناسبی قلمداد کرد. 

اهداف: با توجه به شیوع زیاد اختلالات خواب در سالمندان و تأثیر آن بر کیفیت زندگی، این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آوای قرآن بر کیفیت خواب سالمندان مقیم سرای سالمندان انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه کار آزمایی بالینی، ۶۵ سالمند ساکن سرای سالمندان شهر ملایر شرکت داشتند. آنان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۳۳ نفر) و کنترل (۳۲ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمون، آوای قرآن را هر شب، قبل از خواب، به مدت ۲۰ دقیقه برای مدت ۴ هفته گوش کردند. داده‌ها با پرسش‌نامه شاخص کیفیت خواب پیتزبورگ جمع‌آوری شد و با آزمون‌های آماری پارامتریک (تی وابسته و مستقل) و ناپارامتریک (ویل کاگسون و مان ویتنی) و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: میانگین±انحراف معیار سنی سالمندان در گروه آزمایش ۹۷/۹۱±۷۳/۹ و در گروه کنترل ۱۲/۷۵±۶۴/۵۳ بود. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد کیفیت خواب بین دو گروه آزمایش و کنترل، بعد از استماع آوای قرآن کریم تفاوت معناداری پیدا کرد (P<۰/۰۰۱). به علاوه، در گروه آزمایش، بعد از اتمام برنامه درمانی نسبت به قبل از آن، میانگین کیفیت کلی خواب (از ۳/۳۷±۹/۲۷ به ۳/۸۷±۶/۶۰) و دو مؤلفه میزان بازدهی خواب (از ۰/۳۵±۲/۹۴ به ۱/۲۵±۰/۶۳) و اختلال عملکردی روزانه (از ۰/۵۴±۰/۳۳ به ۰/۵۰±۰/۳۹) به طور معناداری بهبود یافت (۰/۰۵>P).
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد آوای قرآن می‌تواند عامل مؤثری در ارتقای کیفیت خواب در سالمندان باشد. بنابراین، استفاده از این روش آسان، کم‌هزینه و ارزشمند برای بهبود کیفیت خواب سالمندان توصیه می‌شود.