اهداف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تفاوت سرعت راه رفتن در سالمندان با / بدون سابقه زمین خوردن در شرایط انجام تکالیف دوگانه شناختی و حرکتی انجام شد.

مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع علّی‌مقایسه ای بود. بدین منظور تعداد ۸۰ سالمند مرد از سه پارک در شهر تهران، بعد از تکمیل پرسشنامه ارزیابی هشیاری، به صورت در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها شامل ۴۰ سالمند بدون سابقه زمین خوردن (۷۲/۶±۵ سال) و ۴۰ سالمند با سابقه زمین خوردن (۷۴/۵۰±۶ سال) بودند. همه آزمودنی ها آزمون سرعت راه رفتن را تحت سه شرایط تکالیف مجرد (خود آزمون)، تکالیف دوگانه شناختی–راه رفتن (اجرای آزمون همراه با شمارش معکوس اعداد تصادفی) و تکالیف دو گانه حرکتی–راه رفتن (اجرای آزمون همراه با حمل فنجان پر آب) انجام دادند. تجزیه و تحلیل با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیری در سطح P<۰/۰۵ انجام شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه های سالمند با و بدون سابقه زمین خوردن در متغیر خطر زمین خوردن وجود داشت (P=۰/۰۰۰۵) به طوری که سالمندان بدون سابقه زمین خوردن در همه آزمونها وضعیت بهتری داشتند.

نتیجه‌گیری: به طور کلی می توان آزمون سرعت راه رفتن تحت شرایط تکلیف دو گانه شناختی و حرکتی را به عنوان آزمونی برای تمایز سالمندان با و بدون سابقه زمین خوردن برای فاکتور مهم الگوی راه رفتن به کار برد.

اهداف: پژوهش حاضر با هدف بررسی ساختار عاملی آزمون ارزیابی عملکردی راه رفتن در سالمندان ایرانی انجام شد.

مواد و روش‌ها: پژوهش علّی‌مقایسه ای حاضر با ۲۰۰ آزمودنی سالمند در دامنه سنی ۶۰ سال به بالا در دو گروه با و بدون سابقه زمین خوردن (هر گروه، ۱۰۰ آزمودنی) انجام شد که به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. معیار ورود به مطالعه کسب حداقل نمره ۲۴ از ۳۰ در مقیاس ارزیابی حداقل میزان هشیاری(MMSE)  بود. شرکت کنندگان آیتم های موجود در آزمون ارزیابی عملکردی راه رفتن را انجام داده، اطلاعات توسط یک محقق جمع آوری شد. آزمون ارزیابی عملکردی راه رفتن از ۱۰ آیتم تشکیل شده است که وضعیت عملکردی فرد را در یک دامنه ۰ تا ۳۰  به روش لیکرت اندازه گیری می کند. داده ها با استفاده از تحلیل عامل اکتشافی و تحلیل مولفه های اصلی با چرخش واریماکس و نیز آزمون t مستقل ارزیابی شدند.
یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که آزمون ارزیابی عملکردی راه رفتن از دو عامل تشکیل شده است. این دو عامل در کل۵۲/۵۳ درصد واریانس را پیش بینی می کردند که بر اساس رسم نمودار ارزش های ویژه (نمودار اسکری) و الگوی وزن های عاملی پیشنهاد شدند. تمامی سوال ها بار عاملی بالاتر از حد پذیرش(۰/۵)  داشتند به طوری که دامنه این مقادیر در کل آزمون در دامنه ۰/۵۲۳  تا ۰/۸۴۶ متغیر بود.

نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق نشان داد که نسخه فارسی آزمون ارزیابی عملکردی راه رفتن در سالمندان ایرانی نیز در حد قابل قبولی هماهنگ با نسخه انگلیسی آن بوده، می توان از آن برای شناسایی سالمندان در خطر زمین خوردن استفاده کرد.